Dar Sokaklar – Zülküf BAŞ
 

Dar sokaklarından yazıyorum bu kentin.*
Sana koşuyorum diye hep aynı noktaya vardığım yerden.*
Hani o hep sende kaldığım, çıldırdığım, soluksuz kaldığım yerden yazıyorum…*
Hasretini çığlık çığlık çarpıyorum sensiz evlere.*
Küçücük pencereleri umutsuzca bakıyor.*
Hiç birinin boyası yeşil bile değil…

Adını duyan tüm odaların ışıkları kararıyor.*
Bir sessizlik hakim oluyor sonra*
Sonra bir ışık yanıyor uzakta. Çok uzakta…*
Bir el kalkıyor, bir çığlık, bir sessizlik, aman Allah’ım bir ateş…*
Yüreğim sızlayıveriyor. Sesler acı acı yankılanıyor.*
Bir yorgunluk çöküyor gözlerime. Hasretin çözülmez bir hal alıyor.*
Sokak sokak oluyor beynim ve hep aynı noktada takılıp kalıyorum.*
Beynimin tüm sokakları sana çıkıyor.*
Hep bir korkuyla geliyorum, dönüşlerimse sanki bir ananın evladından ayrılması…*
Hiç birini kaldırmıyor yüreğim.*
Sensiz soğuk sokakları ne yapayım ben.*
Ben seni istiyorum, senin sokağını…*
Şu taşın üstüne otur da seyret beni.*
Simitlerimi soğutmadan yedir.*
Ben şımarık bir çocuk olayım sen hep gülümse bana.*
Bu sokakta kalalım hep.*
Sende gitme bir yere.*
Başka sokaklar soğuk, onlar korkutuyor beni…*

Zülküf BAŞ