Ben Kim Miyim – Doğan YÜCETAŞ*
 

Gururun ayaklarına vurur bazen.*
Ne gidebilirsin.*
Ne kalabilirsin.*
İki arada bir derede özlersin sadece.*
Sonra beklenmedik insanlar çıkagelir.*
Alt üst eder yaşamaya çalıştığın hayatı.*
Gidenlerde gider.*
Gelenlerde gider.*
Gidenler sormaz kalanın halinden.*
Sessizce kanarsın.*
Kimse sen gibi kalamaz seninle.*
Sessizce ağlarsın…

Şimdi ;*
Bu kehanetten kurtulmamızın tek yolu var sevgilim.*
Karşılıklı oturup yolundan sapmış hayalleri doğru yola eriştirmekten bahsetmeliyiz…*
Hadi kaldır kirpiklerini.*
Dökülsün dudaklarından sihirli sözcükler.*
Büyüsü bozulmalı , üçüncü tekil şahısların saçmalıklarının.*
Konuşup beni sana anlatmalısın.*
Yahut susup dinlemelisin.*
Bitmedi henüz susacaklarım.*
Evde yalnız bırakılmış bir çocuk kadar acizim.*
Ateşin ne olduğundan habersizim.*
Seni düşünüp ateşte yanacak kadar da cesurum.*
Üzülme sen.*
Ağlama sakın.

Sadece başkasına giderken kapıyı dışarıdan kilitlemen gerekiyordu.*
Vicdan azabına uğrama ,*
ben nadir de olsa uğrarım rüyalarına.

Ben , sana yağmurlar besteleyen.*
Hasretini yokluğunla oyalayan,*
Sefilliğine rest çekmiş , belki gelirsin avuntusuyla yaşayan adam.*
Cayır cayır yanarken gözlerinin özleminden , dönüp de bakmayacak mısın.*
Öyle bir anda var oldun ki hayatımda ,*
aklım , fikrim , kalp atışlarım…*
köle oldu yokluğuna.

Ben gözüne toz kaçtı bahanesiyle ağlayan adamım.*
Rüzgarları dize getirdim de , gelemedim sana.*
Biliyorum özlemedin beni.*
Her zaman ki yerde , onun sevmek bilmeyen kalbindesin.*
Mahrum etmedim seni heybemdeki tek bir harften.*
Ama bilmedin , bilemedin kıymetini.*
Aklının alamayacağı yerlerdeydim fakat akıl edemedin bir an düşünmeyi.*
Seni beklemek hayattan kopmak demekti.*
Seni beklemek kapatıp gözlerimi dua etmekti.*
Seni beklemek ölmeyi ertelemekti.*
Seni beklemek mezar taşını ölmeden diktirmek-ti.*
Bekledim , beklerim , bekleyeceğim.*
Hadi üç gülüş bir bakış bağışla yalnızlığıma.

Ben kim miyim ?

Belki beni dilersin diye yıldızlara kaymalarını emreden adamım.*
Olur ya sımsıkı tutarsın adımı dilinde , düşürmezsin öyle ulu orta.*
Sokaklarda sevişenlere aldırış etmeden girersin gönül kapımdan içeri.*
Adına sevmek denirse seversin.*
Özlersin.*
Gülersin belki.*
Kısılır gözlerin , yıllardır unutmak fiilini bile unutan gözlerimi ararsın..

Şimdi bana kim olduğumu soruyorsun öyle mi ?*
Ben Adem’in Havva’ya olan tutkusuyum sevgilim*
ismini ismimin yanına bağışla*
tutkunluğuma tutukla bakışlarını…

Dudaklarına yokluğunu sürmüş , kalemine varlığını adamış biriyim işte.*
Boş ver bunları.

Ben ;*
seni , yanındakini ve milyarlarca insanı yoktan var edenin aciz bir kuluyum sevgilim.*
Ben sadece tutuklunum.*
Hadi azıcık sev beni.*
Sev ki utandırayım kendine Mecnun diyenleri…*

Doğan YÜCETAŞ