[Vesaire]

Çınlamasın kubbende yeis dolu vaveyla,*
Yarınlara güneş ol, tebessümünle Leyla.*
Sanmam ki âlem senden başka gülistan bulsun,*
Sen; Resul’ün müjdesi, gül yurdu İstanbulsun.*
Göçebe sevdaların konup, göçtüğü diyar,*
Sağ gözüm sol gözümden kıskanıyor seni yâr.*
İnci danesi meyve, uhrevi bir ağaçta.*
Karın tokluğu sevda hem tokunda hem açta.*
Gözlerin günden aydın ve tarih kadar derin,*
Nemlense, buğulansa süründürür kederin.*
Yeter ki sen ışılda varsın yıkılsın dağlar.*
Senin kaşın eğilse yüz kırk milyon göz ağlar.*
Sevdalar sende başlar, sende biter tomurcuk,*
Sen ki yek bütün sevda, sen en günahsız çocuk.*
Bırak bu yorgun sevda bağrında bir han bulsun,*
Sen sevdalar durağı, otağı İstanbulsun.*
Sensiz düşlerim kırık, yaylalarım sürgündür,*
Kederin sonsuz matem, bayram güldüğün gündür.

–Her günün bayram olsun fenerlerle, halay’la.*
–Kara gün ilişemez son Türk ölmeden Leyla.

Seni birkaç satıra sığdırmak aczi yetim,*
Lakin sensiz şiirler, şarkılar öksüz, yetim.*
İçinde sen olmayan, nağmeler küllü haram.*
Hasretime şiir ol, belki sağalır yaram.*
Bendeki bu sevdanın anlamı, ne madde’de,*
Ne esre’de çözülür, ne üstün’de, şedde’de.*
Harekeler anlamsız, harfler fakir ve naçar,*
Sana ancak ilahi ilimler kucak açar.*
Tomurcuktan tazesin, çınar kadar ihtiyar,*
Bir tek sinende yatan ecdat benden bahtiyar.*
Gönül burcumda sancak, bayrağımda hilâlim,*
Damarımda dolaşan kanım kadar helâlim.*
Varlığın erişilmez, yokluğun kanlı şerbet,*
Bin kez sıla görürüm günde bin kere gurbet.*
Sensizlik geçse bir an ucundan niyetimin,*
Ah’ını almış gibi olurum bin yetimin.*
El değil rüzgâr dahi kasti değil kazara,*
İlişemez yetmiş milyon girmedikçe mezara.*
Gün sende güzel durur, güneş sende gülerde,*
Güneşten daha aydın nesil bekler ilerde.*
Medeniyet nuruyla parıldarken asuman,*
Ne sis barınabilir ne kara gün ne duman,*
Karanlıklar lâl olur, karanlıklar heceler,*
Kendinden hicap duyar, bağrındaki geceler.*
Aydınlık yarınlara yürürken zürriyetim.*
Bir sen vazgeçilmezsin, bir ölmez hürriyetim.

–Çözüver ak gerdandan, düğmeleri Süheyla,*
–Dünya bir Leyla görsün, dünya gözüyle Leyla.

Sinende harmanlanmış, maddeler ve manalar.*
Görsünler nasıl Leyla doğururmuş analar.*
Solmayan renklerinle ezel, ebet eşiği,*
Seninle dolar, taşar, medeniyet beşiği*
Salınır eteklerin uhrevi denizlere,*
İki cihanda renk ol şu solgun beniz’lere.*
Çelik ve taşta öten nakkaş ezgilerinden*
Feyz alsınlar Sinan’ın ölmez çizgilerinden.*
Bir yanda kız kulesi öbür yanda galata,*
Bağlanmış iki kıta iki çelik halat’a.*
Aynı altın tepside medeniyet ve ilim,*
Her dilim ayrı lezzet ve milyonlarca dilim.*
Seni anlamayan kul zannetmiyorum sağdır,*
Canlı cenazelere kabirlerden nur yağdır.*
Ölü denen sağların nur yatağı mezarlar,*
İcabında tarihi kalkıp baştan yazarlar.*
Kalyonlar dağdan aşıp koşmadı mı çağrına?*
Sen onlara emanet onlar senin bağrına.*
Sen ki; bağrında yatan şehitler kadar diri,*
İsmini besmelesiz anmaya kalksa biri,*
Katli vaciptir diye biri bir fetva versin,*
Katili ben olayım dünya ne derse desin.*
Seni bir cam fanusta zembille asmalıyız,*
Bir kez görsem diyene sade koklatmalıyız.*
Seni sende koymanın sadece budur yolu,*
O bile yeter, artar sarhoş etmeye kulu.*
Şımarmak senin hakkın, şımar gözümün nuru,*
Senin şımarman bile öyle saf, öyle duru.

–Karanlığa nur oldun, medeniyete hamal,*
–Sağında sultan Fatih, solda Mustafa Kemal.*
–İki dünya önderi muhafız iki yanda,*
–Karanlığa geçit yok Leyla’m senin dünyanda

Gönül müzem, giz dünyam, aşikârım, mahremim,*
Ne varsa hepsi sensin selamlığım, haremim.*
Gururumsun, onurum, gözüm nuru, ayalim,*
Tüm renklerin üstünde yarınlarda hayalim.*
Hayalim ki; ufkunda batmayan güneş düşler.*
Zehir zıkkım kesilir karanlığa gülüşler.*
Melekler sıra sıra nöbet tutsun bâb’ında,*
Mey içmişten beter et huzurun girdabında.*
O gün gelip İsrafil üflediğinde sur’u,*
Rabbim incitmez elbet bağrında yatan nur’u.*
‘’Bana lazım’’diyerek avuçlarına alır,*
Dünyada senden gayrı bir toz bulutu kalır.*
Kapın mahşer’mi? Mahşer. Mizan sende kurulur,*
Gerdanlık sırat olur, geçen cenneti bulur.*
Bağrında hayat bulur inancımın beş kent’i,*
Her şey sana yakışır iki cihan başkent’i.

–Tarihi sayfa sayfa karıştırsın âlimler,*
–Çözebilir mi seni bu beşeri ilimler?

Sen güllere gülistan, gülistanda gül Leyla,*
Ben hakkınca sevmeyi beceremedim hâlâ.*
Sen Leyla ol ebedi ben mecnun sen istersen,*
Çöller cennetim olur yeter ki böyle gül sen,*
Sen Leyla ben mecnun’da, dil yâr demeye kıysa,*
Korkuyorum kıskanır şurdan bir melek duysa.*
Gündüz güneş kolunda, geceler oynaş ayla*
Yetmiş milyon mecnunun sana titrer ey Leyla.*
Gönlümde yakut damla, sonsuza giden yolsun.*
Ben ebedi mecnunun, sen Leyla’m İstanbulsun.

Şefik TİRYAKİ