Gecem – Zübeyir ZORLU
 

Gecem

Ey sırdaşım gece yine sana bir sırrımı armağan edeceğim*
ama dur bekle kentin ışıkları sönsün sadece*
sokak lambaları yeter içimizi aydınlatmaya biliyormusun*
bu sabah yine seni sordum güneşe ayrı kalmak zor geliyor*
ben senin karanlığına tutkunum gecem senin siyahın*
benim kusurlarımı örtüyor ama günahlarımı örtemiyorsun gece*
ve bana pişmanlık türküsü söyletiyorsun yıldızlar sende anıyor Rabbini*
hani yıldızlar kayarda bir ışıltı bırakır ya ardında bu gece gördüm*
o ışıltını Rabbini olan bağlılığını anlattığını ve utandım bir yıldız bile*
sana olan sevdasını bu kadar güzel dile getirirde*
ben nasıl olurda anlatamam sana sevdamı*
gecem gecem söyle sen nasıl anlatıyorsun Rabbine olan sevdanı*
yoksa sende günahkar kullar uykuz gözlerinden yaşlar dökerde*
sen bunumu sunarsın Rabbine eğer öyleyse gece sırdaşım dostum*
al bu kan karışmış gözyaşlarımı sun Rabbime sun Rabbime*
siyahında aydınlanan yürekleri görüyorum gece*
sen güneşten dahada aydınlıkmışsın nede geç anladım*
dünya zevklerinin ardında geçirmetense vaktimi sende gece*
sende olsaydım eğer daha ne çok aydıklık görecektim*
şimdi gecem öğrettiğin gibi susuyorum sadece*
kalbimi ve akan gözyaşlarımın sesini dinliyorum*
ve dua ediyorum gece sırdaşım*
sen suskunluğunla dua et bu günahkar yoldışını*
sende suskunluğunla dua et bu günahkar yoldışını

Zübeyir ZORLU