Sen Ve Ben – Yurdagül ÖZAY*
 

Bir ilkbahar soluğu kadar hafif*
Yüreği dolduran tek nefeste*
Ilık bir geceyi bekleyen uykuda*
Doyumsuzluğun içindeki tadı bulabilir miyiz?

Kalbi damar damar saran sevinci*
Ve ay ışığı kadar büyülü*
Ve sevdaların en güzelini*
Yaşayabilir miyiz?

Sen ve Ben*
Yıkılmazlıkta saklanan*
Bitmek ve başlamak*
Gülmek ve ağlamak ötesinde bir duygu*
Şu bahar rüzgârında savrulan gece*
Ve gecenin tadındaki o yaşamı*
Avuçlar dolusu mutluluğu*
O mutluluk ki yüreğimizin pınarından su içmiş*
Gözlerimizden yansıyıp dudaklarımızda şekillenmiş*
Bir yağmur tanesi gibi dökülüvermiş avuçlarımıza*
Bir bade sunulmuşçasına*
İçebilir miyiz?

Sen ve Ben*
Yasalar koysak kendimizce*
Tükenmeyen gücün soluğunda şekillendirsek bu yokluğu*
Bir duru bakışa içten bir gülüşe versek*
Özlemlerimizi parça parça bölüp*
Tutkunun esaretinde zincire dönüştürüp*
Sonra da boynumuza taksak*
Dünyayı göz bebeklerimizde eritebilir miyiz?

Sen ve Ben*
Düşsüz bir gerçek olsak apaçık*
Ya da duyarlılık*
Yeni bir günü çağırsak mevsimlerin ötesinden*
Yeni bir an’ı yakalasak*
Baharın en koyusuyla bulanan*
Ve sevdayı alın yazısından öte*
O mahur gözlerde okusak*
Bir su durusu bakışlarda birleşsek*
Ve*
En güzeli*
En güzeli su bahar soluğunun içinde*
Tek bir yürekte eriyip gitsek*
Dünyaya bir daha geri dönmeyi*
İsteyebilir miyiz?*
Sen ve Ben

Yurdagül ÖZAY