Yoksun – Aytaç TEMEL
 

şiirlerimi uzak şehirlerden yazıyorum*
adresimin adı sensizlik;*
aşka, kimselerin bilmediği yerlerden başlıyorum*
gözyaşın coğrafyama düştüğünden beri bir yudum suya hasretim

sönerken sigaram kirpiğimden dökülen göz yaşımda*
susulmuş sözleri yazıyorum yeniden*
şimdi,bana isminin anlamını ver*
ver ki senden kalma yarınlara, güneşi yağdırayım*
ver ki bir parça sende,ben olayım

yokluğun;*
bir dilenciye verilen faili meçhul bozuk para gibi*
yada cüzdanında kalan son resmi vermek gibi*
ne olacağı belli olmayan, hep gibi işde*
yağmurdan kaçarken aşk’a yakalanmak gibi

yine hüzün trenleri geçiyor içimden*
yolcusu sendin bu aşkın ”git diyen ve ardından giden”*
ve yine yolu yol yapan sendin*
ey yar! bu aşkın geri dönüş biletleri yok*
şimdi beklediğim hiç bir durak gelmesini istediğim otobüsü getirmez*
ve hiç bir otobüs seni bana kavuşturmaz

şimdi yelkensiz çıkıyorum yolculuklarıma*
bizi hangi rüzgar kavuşturur bilinmez*
gittin ya sen,açık bırakarak açık bir kapıyı*
ve dönüşü olmayan biletler kestin*
söz verilmiş yarınlara*
yoksun..*
içerken ben yokluğunu yudum yudum*
kentimi beyhude haykırışlar sarıyor*
terk edilmiş evlerin ardında kalan sönmüş ışıklar değilmidir,
o kenti terk edilmiş yapan*
yoksun*
şimdi senden arda kalan terk edilmiş bir şehir sönmüş ışıklar*
ve yüreğime gizlenen sen..

Aytaç TEMEL