[Vesaire]

O gün bugünse senin için eğer,

Yüreğimi acıyan bir gülün yapraklarıyla,

Sokağa fırlattın.

Kaç kişi tepeledi bilmiyorum.

Kaç kişi öyle hınçla ezdi ayaklarının altında ki;

Can çekişen yüreğimi.

Nasılda sızladı nasılda kanadı gül yapraklarım,

Damarlarımdaki kan sen diye akarken,

Nasılda parçaladılar onu bilmeden.

Ya sen ya sen nasıl kıydın.

Bilmez miydin o yürek senle yaşardı,

Nasılda çocuktu senin ellerinde,

Nasılda şımarırdı sevmelerinde,

Sen iki gözüm son kanımı da kuruttun.

Ölüm diyorum keşke ölsem,

O bile acıtmaz yüreğimi.

Ölüm nefesin soluksuz kalması,

Ya yüreğim sevgisiz kaldı.

Ölüm ne ki can parem ölüm ne ki,

Sen beni yüreğinden söküp atınca öldüm.

Şimdi ne düşünürsün kendince onca boşa geçmiş vaktimi,

Yoksa yüzüm gözüne düşerde,

O çukur gamzelerinle gülermisin bana.

Bir gülüşüne dünyayı yakardım senin sevginle,

Ya sen canım ya sen bir tanem,

Yine bana “her şeyi çok düşünme dert etme” dermisin,

Ben yapamam ya bilirsin yüreğim çok kırılgan.

Savaşmaya değil acı sözlere Gülen Adam,

Vakit bitmiş artık gelmeler için çok geç.

Yolumu sen kapattın gülümü sokaklara fırlattın.

O masum çocuk sevgimi,

Ayaklar altında ezdin.

Elveda ey sevgili yolum sana gelmese de,

Yüreğinle ben gidiyorum…