Ölümüne Rehn Edilmiş Bir Çocuğum Mogadişu – Tuncay YERLİKAYA
 

Bu gün ölmek için fazla çocuğum Mogadişu.*
Her şeyi olanlar, hiçbir şeyi olmayan benden bir lokma ölüm istiyor.*
Dizlerimin dermanı kalmadı, siyah öfkemi içime kusuyorum.*
Kucağına al beni Mogadişu, başka bir güneşte açmak isteyen gözlerimden tut.*
Kuru ot parçası ellerimi, ortak yaramıza basıyorum.*
Ölü çocuklardan bir ızdırap destanı yazıyor takım elbiseli katiller.*
Ben çıplak bir harf hükmündeyim, bir elif.*
Bir deri bir kemik, yüzüne uzanmış inceliyorum Mogadişu.*
Saçlarıma yıldız yağıyor, bana biraz ağlasan.*
Bu gün bulut yok, rüzgâr yok lakin kanatlarım çıkıyor Mogadişu.*
Dalından düşmüş yaprak dudaklarım, cennetin lisanıyla kıpırdıyor.*
Bu gün ölmek için fazla küçüğüm.*
Gözlerimden Kızıl denizler doğsa, kırmızı gövdeni yıkasa…*
Lakin gözyaşlarım da kurudu Mogadişu.*
Bir lokma gün yüzü çok görüldü.*
Sığmıyormuşum dünyaya.*
Kara derili çocuklarının acılarına tutun Mogadişu.*
Sıcak bir tetik kalabilmenin başka yolu yok.*
Sen kokuyorum, ana rahmi yani.*
Söyle bana bütün yolculuklar açlığa çıkmaz değil mi?*
Sokaklarında düşenler, karanfil ölüler değil mi?*
Söyle, açlıktan ölmek yakışır mı bana?*
Ben Afrikalı taşra bir öfkeyim.*
Öfkemin tadını unuttum Mogadişu, bana biraz hüzünlensen.

Uçaklardan yardım paketleri atıyorlar Mogadişu.*
Kişiliksiz bir mutlulukla konuşuyorlar ajanslara.*
Çocukların ölülerinden rant devşiriyor yağmacılar.*
Siz elleri kan bulaşığı kapitalist hırsızlar.*
IMF, Dünya Bankası, OECD, UNİCEF.*
Hangi çocukları kime karşı koruyacaksınız.*
Hangi çocukların kanlarını sattınız da, sadaka dağıtacaksınız.*
Daha bir acıtıyor ikiyüzlülüğünüz.*
Maskelerinizi, yardımlarınızı, kirli paranızı ve duygularınızı alın, def olup gidin.*
Biz öylece ölmesini biliriz.

Vahşiymişiz Mogadişu, uygarlaştırmaya geldiler.*
Tarihimizi, kimliğimizi, bilincimizi ve onurumuzu çaldılar.*
Pazar ekonomisi dedikleri sömürüden ve zulümden başka ne satar Mogadişu.*
BM, Kızılhaç, NATO, ABD, AB…*
Bu kadar aç kurdun ortasında kendine yağan küçük bir yağmurum.*
Söyle bana, kim daha vahşi? Hangi uygarlık, medeni olmayı vaat ediyor bana?*
Söyle, bunlar cenneti ne zaman parsellediler Mogadişu?*
Medyanızı, misyonerlerinizi, satın alınmış aydınlarınızı, üzgün yüzünüzü, fiyakalı laflarınızı, smokin ve papyonlarınızı alın, def olup gidin.*
Biz yalnızlığımızla çoğalmayı biliriz.

Tuz yeli vuruyor hüznüme Hint okyanusunun.*
Gözlerim mi derin bakıyor okyanus mu?*
Bugün ölmek için fazla çorağım Mogadişu.*
Öleceksem işe yarasın istiyorum.*
Akbabalardan ve karasineklerden başka daha bir ilgi çeksin cesedim.*
Etten yüreği olanlara ulaşsın dilimin ucundaki çığlık, kanatlarım dokunsun yürek atışlarına.*
Çok sessiz bir ölüm şarkısı olmasın adımız Mogadişu.*
Kuşları, ağaçları, gökyüzü lal olmuş bir ülkenin kıyıları kurşunlanmasın.*
Ben acınası bir fotoğraf hükmündeyim.*
Gözlerim konuşuyor, bir de sinekler.*
Buharlaşıyor yürek yanıklarım Mogadişu, biraz tebessüm etsen.

Bugün ölmek için fazla içliyim Mogadişu.*
Külün içindeki ötekiyim.*
Ölülerimizi sana teslim etsinler.*
Bir mezar mutluluğun yeter bana Mogadişu.*
Toz toprak uçurum yüzünde, sesimizden bir isyan, gözlerimizden bir namlu filizlerin belki.*
Saman sarısı yalnızlığına karala türkümüzü.*
Yarana tütün basan bir marşa dönüşür belki.*
Mogadişu, kolumu kaldırabilsem, sıkabilsem yumruğumu.*
Bir fırtına kopacak, konuşabilsem.*
Sana söylediğim türkülerimle göm beni.*
Mogadişu, bana biraz umut etsen.

Tuncay YERLİKAYA