[CORDON BLEU]

Orada, o mor tepelerin arkasında
Yağmurla ıslanmış toprağa düştü
İçimden sağılan sancılı aşk
Uzağa alışmakla gurbete döndü
Eskimiş bir insanın ruhunu taşıyorum
Öğreneceğim ne kaldı ki hayatta
Kirpilerin rüyalarında yaşıyorum
Belki bir rüyada sahip bir tavşan bana
Durdur beni hayat, kederlerden kopar
Sırrın odama dolan ışığıyla aydınlandı kalbim
Gençkız düşleriyle örselendi beynim
Gittikçe küstahlaştı ruhum
Ne korkutabilir ki beni daha
Neden korkayım benzemekle diğer insanlara
Şu gelen bahar kadar tazeyim
Sözlerimin tanığı kadar gerçek
Benim de bilgece sözlerim var
Hayata dair şiirler çağlar kalbimden
Öyleyse cesur olmakla ben kendime ihanetin
Tadıyla yaşamaya direneceğim
Neden korkayım benzemekle bir kahramana
Neden benzemekle bir şaire sözümün düşsün değeri
Aynada beliren kendi yüzüm
Sesimin rengi hangi renge benzerki
Korkayım ve saklayayım kılıncımı
Ben olmaktan başka deneyebileceğim bir şey yok
Kendim mezarımdan başka, hangi mezar kabullenir ki beni
Bana bir adın verilişi
Ne kadar uzaklaştırabilir beni o mor tepelerden
Karşılaştığım her gerçekten aldığım bir parça ben
Hergün ölmekte olan milyonlarca benden ne kadar farklı ki
Bütün çizgilerini bozarak hayatın
Çekildiğim darağacı, manzurun gölgesinde belirir
Ruhumu sürükler elbette bir deniz.

alıntı