[Afrodit]

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


İran’daki İslam Devrimi’nin ardından Paris’e kaçan bir ailenin kızı olan Lila Azam Zanganeh, çıkar çıkmaz olay olan The Enchanter adlı kitabıyla da çok konuşuldu. “Nabokov’a göre mutluluk” altbaşlığıyla çıkan kitabın türüne dair söyleyecek fazla şey yok; eleştiri desem eleştiri değil, anı desem anı değil, roman desem hiç değil. Bütün bu türlerin fazlasıyla egzantrik ve tuhaf bir karışımı belki… Paris’te büyüyen ve New York’ta yaşayan İranlı bir genç kadının kendisi doğduğu yıl ölen büyük Rus yazara duyduğu tutkulu sevginin, hayranlığın hatta neredeyse aşkın hikâyesi de diyebilirim. Bir eleştirmen kitaba UFO’lardan esinlenerek Unidentified Literary Object (tanımlanamayan edebiyat nesnesi) manasında ULO adını takmış,entelektüel çevrelerin yeni gözbebeği..


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Harvard mezunu eleştirmen, yazar Lila Azam Zanganeh,Birkaç yıldır Paris Review, New Yorker, New York Times Book Review gibi en parıltılı edebiyat dergilerine gayet sıkı röportajlar yapıyordu.


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


The Enchanter’dan bu kadar çok söz edilmesinin esas sebebi herhalde hiçbir ilk yapıta nasip olmayacak türden arka kapak yazıları. Salman Rushdie, “Nabokov’un sanatından ilham almış çok güzel ve neşeli bir çalışma” demiş. Orhan Pamuk’sa, “Konunun hak ettiği oyuncu ruhu taşıyor, leziz ve sihirli” diye yazmış. Zanganeh’in kitabı hakkında olumlu bir eleştirinin çıkmadığı gazete, dergi de zaten yok gibi. Okurun ne düşündüğüne gelince, bu kadar övgünün etkisiyle kitaba ilgi haliyle büyük olmuş. The Enchanter şimdiden, ABD ve İngiltere’nin ardından Fransa, Hollanda, İtalya ve İspanya’da da yayımlanmış bile. Sırada Brezilya, Çin ve Rusya baskıları var.