[UquR]

Bu söz, bir ölüm döşeğinde fısıldanmış olabilir; ama aslında hayata dair güçlü bir çağrıdır. Çünkü hayat, sadece nefes almak değildir; ayakta durmak, mücadele etmek, düştüğünde yeniden doğrulmak ve en önemlisi iz bırakmaktır. İnsan, ancak yürüdüğü yolda dimdik kalabildiği sürece hatırlanır.

Şimdi kendine sor: Sen hangi izleri bırakıyorsun?

Birçoğumuz farkında olmadan düşüyoruz.
Düşmek, sadece yere kapaklanmak değildir; bazen hevesini kaybetmek, bazen hayallerini yarım bırakmak, bazen de kendini değersiz hissetmektir. Daha da acısı, bu düşüşün farkında olmamaktır. O yüzden en büyük tehlike, pes etmek değil; pes ettiğini bile fark etmemektir. İşte tam burada silkinme zamanı.

Kalk!
Kendine gel!
Bedenin, zihnin ve ruhun, senden bir şey bekliyor.
Unutma: Dünyada herkesin bir rolü, bir amacı vardır. Senin amacın sadece yaşamın ağırlığını taşımak değil; kendini hatırlatmak, başkalarına umut olmak ve geride bir değer bırakmaktır. Bir gün geldiğinde hatırlanmak istiyorsan, bugün harekete geçmek zorundasın. Çünkü hayat kimseyi beklemez, zaman kimse için geri sarılmaz.

Şimdi derin bir nefes al. Etrafına bak.
Yaşamını sürdürdüğün bu dünyada ne kadar varlık gösterebiliyorsun?
Günlerini boşa tüketiyor musun, yoksa her gün bir tuğla koyup kendi mirasını mı inşa ediyorsun?

Eğer bugün yorgun, umutsuz ve tükenmiş hissediyorsan bil ki bu sadece bir yanılsama. İçinde taşıdığın gücü unuttun. Ama o güç hâlâ orada, uyanmayı bekliyor.

“Düşme!” derken sana şunu söylüyorum:
Hatalar yapabilirsin, tökezleyebilirsin, kaybedebilirsin. Bunların hiçbiri seni unutulmaya mahkûm etmez. Seni unutulmaya mahkûm eden tek şey; ayağa kalkmamak, yeniden denememek ve kendi hikâyeni yazmaktan vazgeçmektir.

Bugün bir seçim yapabilirsin.
Ya sessizce düşüp, zamanın tozları arasında kaybolursun…
Ya da kalkıp, adını tarihe yazdıracak bir yol çizersin.

Unutma, insan en güçlü anını zayıf düştüğü yerde bulur. Çünkü asıl güç, ayağa kalktığında ortaya çıkar. Önemli olan kaç kez düştüğün değil; kaç kez yeniden kalktığındır.

Şimdi kendine söz ver:
Artık düşmeyeceğim.
Düşsem de unutulmayacağım, çünkü her defasında kalkacağım.
Ben kendi yolumu, kendi izimi bırakacağım.

Ve işte o zaman, ölüm döşeğinde bile gözlerin gururla kapanır.
Çünkü sen yaşamış, savaşmış ve iz bırakmış bir insan olmuşsundur.
Bugün silkelenme, yeniden başlama ve ayağa kalkma günün. Çünkü hayat senin için hâlâ devam ediyor…