IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Yirmi sekiz şubat Cadılar Bayramı

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Biz Şubatı soğuğundan arada bir gelen yirmi dokuzundan, bahardan önceki son kara kışından bilirdik bir zamanlar. Artık bu ülkede Şubat bile zulmün enleminde, haksızlığın boylamında bir başka oluyor da kara kışta yakıyor yüreklerimizi her yıl.Bizde her şubat karın beyazına inat karartıyor gündüzlerimizi. Şubat dendi mi sönüyor tüm ışıklar kül oluyor son kibritimiz. Avuçlarımızda kalıyor küçük közleri acıyor canımız acıyor her yanımız. Sadece Allah’ın duyabildiği ahlar çekiyoruz derinden postallarınızın sesiyle bastıracağını sandığınız.

Günlerden bir gün işte şubat, işte 28’i ,işte modern tarihin kara lekesi..İşte Allah’a ihanetin uğultusu.İşte müşrikler işte alkış sesleri duyuluyor yine..Kahrolsun diye bağırıyorlar yine bilmedikleri Allah’ın dinine.

Unutamadığımız anlardan biri..Bir başbakan siliyor alnının terini.Omzunda koca bir yük yüreğinde söylenenlerin burukluğu. Postallı cellâtlar infaz diyor bitsin artık aydınlık günleri. Bitsin yere batsın tüm güzellikleri yıkın diyorlar basın evlerini, yakın ocaklarını, alın ellerinden tüm kazanımlarını, kapatın okullarını, Kuran ise eğer onları böylesine aydınlık kılan, alın ellerinden o Arapça yazılı kitabı da. Uzak tutun o kızları mabedimizden. Çıkmasınlar sokaklara. Gözlerimizin önüne getirin hepsini hatta toplayalım statlara görsünler devletimizin gücünü, kazıklara bağlayıp diri diri yakalım bu gericileri.

Cellâtlarımız vardı yüzlerini unutamadığımız. Cezayı infaz etmeden güçlerini biraz daha ispatlamak adına ikna etmeye çalışan küfrün sertleştirdiği nursuz kadınlar vardı bir zamanlar. Gece infazı savunuyorlardı zulüm saraylarında gündüz ellerinde kırmızı leziz bir elma ile üniversitede ikna odalarında kandırmaya çalışıyorlardı kızları bitmeyen zehirli bir uykuya daldırmak için. Kötü kalpli bed sesli cadılar vardı her gün meydanlara çıkan, ölüm diyorlardı bize zulüm diyorlardı. Bizlere ölüm sizlere kocaman bir hayat bağışlansın istiyordunuz ya hani.

Biz her özgürlük dediğimizde, o yalnız bize yakışır diyordunuz ya!
Biz insan hakları dediğimizde omuzlarınızdaki yıldızları gösteriyordunuz ya hani!

Yalnız Allaha iman ettik diyorduk da, tanklar üzerimize yürüyordu ya bu ülkenin caddelerinde. Bed seslerinizle kulaklarımızı tırmalayıp duruyordunuz ya hani meydanlarda. Sesiniz ne de yüksek çıkıyordu ya bir zamanlar..İrem bağları da sizindi ya. Hani alaycı bakışlarınıza inat soğukta titreyen seslerle bir şeyler duymuştunuz o günlerde. Bugün olmasa da bir gün diyorduk gün gelecek devran dönecek darbeciler halka hesap verecek diyorduk postallarınızın altında.Ezilen onurumuzla Şubatın karı altında küçük bir ‘’buğday tanesi’’ olup baharı bekleyip duruyorduk öylece.

Ve gün geldi devran döndü ikna olmadık baskılarınıza, ikna olmadık kötü kalpli cadıların elmalarıyla vadedilen zavallı bağışlarına.

Taşlaşmış kalplerinizle aynalara sorun bir daha, sizden daha zalim var mı dünyada?

Ve ayna! Hakikati bir kez daha söyle o cadılara. Ki onlar gibi çok zalim vardı bu dünyada..

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]