[Sarya]

Bu masal da bitti
Ninniye muhtaç çocuklar gibi ağlamaklıyız şimdi
Kırılmadık, ayaklar altına alınmadık bir şey de kalmadı
Bir nazar boncuğu bir kaç tane anahtarlık
Artık onlarda farkında, AYRILDIK

O kadar sevdirmişken kendini ellere
Yanımda olsan da yanımda olamazdın artık
İnandığım her şeyin sonu oldun sen
Ne insanlar insan, nede aşklar aşk artık

Tüm siyahları ağardı gecelerin
Havalarda hiç olmadığı kadar serin
Bir yolu kaldıysa bu dünyada gülmenin
Oda senle imkansız artık

Mutluluk sel olsunda var sen boğul mutluluktan
Deli gibi sevki farkın olsun korkuluktan
Bir gün büyürde kurtulursan çocukluktan
Ogün o gün beni anlarsın artık

Bozuk terazilerle tarttık birbirimizi
En muhtaç zamanda ayırdık ellerimizi
Bitmez dediğimiz bu pembe dizi
Sayende bitti artık

Yüreğine bileti çoktan kesti yüreğimin
O kadar savaştım da boşa çıktı emeğim
Eğer hakkımsa Allahtan bulasın dileğim
Cümle meydan senin artık

Unutulursun gözde hayal olsan da gönülden ırak
Ne çalmadık kapı ne bedende yürek bırak
Sanılsa nazarında her kez anadan doğma salak
Sonunda solumda sen yoksun artık
Sonunda kalbimde yoksun artık