Ayaklarım üşüyor 1 sevtap Sevim şiiri..
 

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Ayaklarım Üşüyor

Yakamoz çığlığı gündüzün karanlığında
Güneşi esir etmiş bulutlar
Ayazın titrek elleri sarmalıyor
Üşüyen ayaklarım sanırım

Ya bir çoçuksa üşüyen
Minik ellerinde tutuyorsa dünyayı
Emanet paltosu sarmıyorsa yüreciğini
Ne yaparım ben üşüyen ayaklarımı

Beni bende bırakmayın
İçim acıyor minik ellerin çaresizliğine
Kırpık saçlar,üzerinde sökük bir bere
Ayaklarım çok üşüyor gene

Güneşin ışıltısı yalan
Ay doğmakta,ruh kalmış bedensiz
Uyumuş köşede al yanaklı çaresiz
Üşüyor ayaklarım yine nedensiz

Nadastaki toprak misali ellerin
Ne kadar üşümüş,çizgileri çok derin
Küçüğüm, hangi annenin bebeğisin
Nasıl da üşüyor ayaklarım bilemezsin

Kimbilir belki de adın sokak çoçuğu
Belli ki evin olsa da yolları çamurlu
Islanmış yüreği,durdurun yağmuru
Ayaklarımın üşüdüğünü gören yok mu

Kimsenin kızgınlığı yok sana
Sadece şimşekti,sakın korkma
Senin için sesleniyor tüm dünyaya
Çok üşüyor,söz geçiremiyorum ayaklarıma

Ellerinde kitaplar olmalı mendiller değil
Altında sıra olmalı,karton kutu değil
Yüreğinde umut olmalı,korkular değil
Düşüncemde sen olmalısın,üşüyen ayaklarım değil.

Al elimi,bir çiçek yeşersin
Al elimizi bu bahçe güzelleşsin
Verin elinizi bu çoçuklarla ülke yücelsin
Potinsiz çoçuk yüzünden gene ayaklarım üşümesin.

Sevtap Sevim