IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Üç duvar, bir kapı ve bir pencere dışında hiçbirşeyim yok artık..
Gece çatışmalarından kalma sorular taşıyorum sabaha..
Hiç bir şeyle her şeyin o ince şizofrenik çizgisinde kaybediyorum kendimi..
Ne vakit güne açılsa sorulara yenilmiş gözlerim;Yaralarım kaldığı yerden karşılıyor beni…

Günlerdir bir adam peydahlanmış baktığım aynalarda..
Kaç gündür aynı giysileri giyiniyor..
Yüzünde kirlenmiş sakalları ve sigaradan sararmış parmaklarıyla,
el değmemiş yalnızlıklara iteliyor beni…
Kim bu adam.. ?
Yüzüne öyle bir keder yerleşmiş ki,acısıyla korkutuyor beni..
Bırakıyorum aynalara bakmayı..

Beni anla(ya)madığım cümlelerle vurdular..
Deli gömleği giydirdiler düşlerime..
Ne söylesem sıradışı ve aykırı sayıldı yazılarımda..
Oysa gittikçe üşüyen bu dünyada paylaşılan ateşler yakmaktı amacım..
Ama deli gömleği giydirdiler düşlerime..

Buza kesmiş tepelerden (D)üşüyorum;
İki kere birden,düşüyorum..Bir kalıyorum..
Bak/ın neye benziyorum şimdi.. ?
Tek kişilik bir Aşk’ın temposuz tınısını taşıyorum kanımda..
Gecelerine süngüler dayatılıyor şiirlerimin..
Sonra ne istediğini bilmez cahil sevdalar yoruyor beni..

Ağlamaya yer arıyor gözlerim..
İçimdeki çığlıklarım lav olup çarpıyor zulmün duvarlarına..
Kocaman yer daracık geliyor bana,yeminlerimi bozuyorum yine..
Susuyorum en çöl yanımla..!
(g)izliyorum sessizce bu hüzünlü matemi..
ve o rezil acı gelip çörekleniyor gözlerime..

Oysa hayat ne fısıldadıysa kulağıma;Uyup ritmine öyle çık(mış)tım yola..
Düşe-kalka..Bata-çıka..Yana-döne..

Yinede her şeyin acısını bir gülümsemeyle siliyorum..
Sevgim infaz ediyor dilimdeki öfkeyi..
Biriken cümleleri yutuyorum her defasında..
Cenderelerden süzüyorum direncimi..
Hangi acı denenmedi ki bende..!

Bütün sözcükleri yüzleştirmişim ateşle,yok verilecek hesabım..
Bıkmışım çığırından çıkmış kabuslara uyuyanlardan..
Korkunun ecele saygısını taşımıyorum koynumda..
Hadi çıksın saklandığı yerden hortlasın ölüm..
Nasılsa yüreğe yazılmayan kolay silinir..!

Dumanı olmayan ateşler icat ettim,kimse bilmesin diye yangınlarımı..
Temize çektim tüm yenilgilerimi..
Şimdi susuyorum en çöl yanımla..

Şairim konuşuyor:
`Aşk’a , Rüzgara , Ayrılığa , Zaman’a
EYVALLAH..! `

(Hasan Karadeniz)

"Şimdi Ölüme Sus/a/mak Vardı Gözlerinin Ateşinde..Ve Gülüşüm Değmeliydi "ßeni ßırakma-Söz Ver" Diyen Yüreğine..En Güzel Düş'üm..Sesini Sesimden Düşür'me.. "