[StiLo]

Kendimi bilmediğim bir sona hazırlıyorum.
Tüm uğraşlar çabalar bunun için.
Korkuyorum neyden korktuğumu bilemeden, ürküyorum.
Hasret çekiyorum neye hasretim bilemeden, özlüyorum.
Ve yaşıyorum ne için yaşadığımı bilemeden!!
Öylesine bir hayat işte benimki..
tek başına tüm umutlardan mutluluklardan uzak.
Sürekli bir şeylerden kaçıyor hissetmediğim duygular adına çaba veriyorum.
Herkesi her şeyi geride bırakarak arkamı dönüp uzaklaşmak istiyorum yalnız çaresiz…
yıldım artık kendime mücadelemden. Pes ettim!!

Sensiz geçen gunlerım vardı ya hani, hiçbir şey acıtamamıştı beni bu denli.
Yine yalnız yine umutsuz ve yine çaresizdim ben.
Eksiktin ama kimdin ki sen. Umursamıyordum bile.
Kim olduğunu bilmediğim halde kaçıyordum senden.
Yasamadan anlamak öyle zormuş ki meğer.. ve sen karşıma çıktın yeniden.
İlk günlerde mutluydum bende.
Mutluyum diyordum her önüme gelene onca yıldan sonra bende mutluyum.
Herkese her şeye tüm yaşanmışlara rağmen mutluydum.
Yavaş yavaş anladım senin için hiçbir şey ifade etmediğimi..

Ve başlamalıydı artık mücadelem.
Ne kadar zor olsa da senden vazgeçmeliydim.
Gecelerce günlerce ağladım ama başaramadım senden bir adım dahi uzaklaşamadım.
Ve hep bir gün senin baskasına aşık olacağından korkarak yaşadım.
Hep bu sondan kaçındım. Ve gördüm işte. Sen başkasına aşıktın.
Ben sana sen ona.. hayat değil mi işte?
bu aşamadan sonra bitmeliydin benim için, uzaklaşmalıydım senden çıkmalıydın hayatımdan.
Gözlerine baktıkça daha çok acıyordu içim.
Senden nefret ediyorum diye haykırmak istiyordum gözlerine bakarak..
sonra da saatlerce omzunda hıçkıra hıçkıra ağlamak.
Sürekli düşündüm beni sana çeken ne diye.
Hiç bir şey bulamadım belki de bu yüzden bu kadar çok seviyordum seni.
Ve gözyaşlarımla süslediğim bu yazım senin içindi.

ELVEDA yaşam sebebim…