Diller Destan
 

sana dokunmak tanrıdan lutuf sanki
zaman kilitlenir kollarında
firardadır hükmü yoktur benliğimin
aklım delilenir uzağında
sevdan rengidir dağ çiceklerinin
kokun kıskandırır baharı
nazar boncuğum ben yalnız seninim
kanıp gidersen ellere o zaman
bu soluk hüzün
bu soluk yüzün
ve bir soğuk ölüm
yoklar beni sensiz bölünürüm dayanamam
dillere destan dağlara ferman
bir sihir aşkım kapı, duvar tanımayan
şarkıdır aşkın ilahi aşk makamından.
yanında her yer burası her yer evim
sanki kesik ayaklarım yerde
teninde dört mevsim yaz
ah nasıl desem
sensiz düşer giderim kendimden