IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Kod:
 

 

 

 
 Saf Adamın Şiiri  

 

 
 Gece gözlerini kapayınca hüzünler başlıyor 
 ben gözlerimi kapayınca zifiri karanlıklar 
 uğultular yağar göklerden, alev-ateş ırmaklar 
 içini çeker bir çocuk, bir şarkı çıldırır dudaklarda 
 kapanıp içime yarama taş basarım 
 kötülük etseler bile pusarım 
 el bağlayıp susarım 

 
 Üzülürüm bir zalimin bile boynu bükükse 
 kırıksa kanadı bir kuşun 
 benimde kırılır kanadım kolum 
 acılara sapar yolum 

 
 Bükse boynunu bir çocuk 
 yüreği tekmelense bir anne’nin 
 bir kızın hayalleri yıkılsa 
 dayanamam 
 oturup beraber ağlarım 
 dedim ya safım 
 herkesin acısına yanarım 

 
 Hayatın bu kirli sahnesinde 
 hep aldanarak, 
 aldatılarak, 
 acı çekerek öğrendim 
 zamanın ve insanın kirli yanını 
 aşkın ve acının iksirini içmiş bir derviş gibi 
 yalanların, çilelerin, 
 ihanetlerin içinde buldum kendimi hep 
 dedim ya safım 
 en zayıf tarafım 
 bana kötülük edeni bile bağışlarım 

 
 Her ayrılığın terkisinde bir aşk taşıdım hayata 
 her aşkın terkisinde bin özlem yaşadım 
 düşlerimi denedim ırmaklarla, gözlerimi bağışladım 
 avare bir hüznü sarıp yaralarıma 
 unutulmuş istasyonlarda bir başıma kaldım 
 ağlarım 

 
 Dedim ya safım 
 kin kokan bir dünyada hüzünlenirim 
 kızarır yüzüm, 
 utanırım kendi payıma, 
 yalan söylese biri. 
 doğrulara akar pınarım 
 bukelamun gibi rengim yok 
 bu yüzden her şeye kanarım 
 aşka el bağlayıp ağlarım 

 
 Nerede bir kötülük görsem 
 can çekişir dudağımda kelebek ölüleri. 
 söner yıldızları gözlerimin kör olurum 
 nerede bir kötülük görsem... 

 
 Gücüm yetmez karşılamayı yalanları 
 ikiyüzlü aşklar yaşamayı 
 sorma nerde kaldı hayallerim 
 kim açtı bu çukurları yüreğimde 
 hangi iklimin kederinde kayboldum 
 yüreğim bir yerde şimdi, ben başka yerde 
 bir uçurumun kenarına tutunmuş kalmışım.
Alıntıdır.. Ama Beni Anlatır..