Devrİlen Yillar
 

Öylesine yalnızım ki bu kalabalık içinde
Karışır göz yaşlarım bulanık nehirlere
Aynalar da artık yabancı bu çizgili yüze
Ben şimdi nasıl yaşarım bu gerçekle

Bulutlardan bir berk sesi böler sessizliği
Gönüllere derman olur rahmet izleri
Bir başka seviyorum artık sessiz geceleri
Alışıyorum kamburumla eskitmeye günleri

En çok sonbaharını sevdim her geçen yılın
Kuruyan yaprak değildi yalnızca belki de
Bir çınar gibi şahit oldum devrilen yıllara
Devrilen yıllar değildi yalnızca belki de