[accanses]

Hintli bir yaşlı usta,çırağının herşeyden sürekli şikayet etmesinden bıkmıştı.Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi.Yaşamındaki herşeyden mutsuz olan çırak döndüğünde,yaşlı usta ona,bir avuç tuzu,bir bardak suya atıp içmesini söyledi.Çırak,yaşlı adamın söylediğini yaptı ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı.

"Tadı nasıl?"diye soran yaşlı adama öfkeyle "Acı"diye yanıt verdi.

Usta kıkırdayarak çırağını kolundan tuttu ve dışarı çıkardı.Sessizce az ilerdki gölün kıyısına götürdü ve çırağına bu kez de bir avuç tuzu göle atıp,gölden su içmesini söyledi.Söyleneni yapan çırak,ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken aynı soruyu sordu:

"Tadı nasıl?"
"Ferahlatıcı"diye yanıt verdi genç çırak.
"Tuzun tadını aldınmı?"diye soran yaşlı adamı,"Hayır"diye yanıtladı genç çırağı.

Bunun üzerine yaşlı adam,suyun yanına diz çökmüş olan çırağının yanına oturdu ve şöyle dedi:

"Yaşamındaki acılar tuz gibidir,ne azdır ne de çok.Acının miktarı hep aynıdır.Ancak bu acının acılığı,neyin içine konulduğuna bağlıdır.Acın olduğunda yapman gereken tek şey,acı veren şeyle ilgili duygularını genişletmektir.Onun için sende artık bardak olmayı bırak,göl olmaya çalış."