IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Düşlerin gerçeğe, gerçeklerinse düşe dönüştüğü bir yaşam özlüyorum Yaşamaktan
bunalmıyorum, bunalımı yaşayıp, bunu kendime ait bir yaşam biçimine
dönüştürüyorum

Sanırım bütün sorunum özlemekle ilgili Keşke "yaşlanmaya başladım, o yüzden
geçmişi özlüyorum" diyebilseydim Zerre kadar özlemiyorum geçmişi Geçmişe dair
ne varsa silindi hafızamdan Ben geleceği özlüyorum Belki de hiç
yaşayamayacağım geleceğime dair özlemlerim Asıl sorunda burdan başlıyor zaten
Geleceğin olmayacağını biliyorum Olmayanı, olma ihtimali bulunmayanı özlüyorum
İşte bu özlem koyuyor insana

Beni koyup gitme
Ne olursun
Durduğun yerde dur
Kendini martılarla bir tutma
Senin kanatların yok
Düşersin, yorulursun
Beni koyup gitme
Ne olursun

Duvarda gölgeler ve o görüntülerle çarpışmak yoruyor İnsanlar gerçek değil
artık, mekanlar gerçek değil Belki de o yüzden sevmiyorum ana caddeleri,
ışıltılı alışveriş merkezlerini, konforlu mini sinama salonlarını Flimlerin
değeri düşüyor oralarda, filmler hırpalanyor Ruhumuz bütün "sakıncalı" kareleri
sansürlüyor, makaslıyor, yalnızlaştırıyor Sansürlü, makaslı, yalnız bir yaşam
bu benim yaşadığım ve yalnızım işte yine

Şaşırmıyorum aslında, böyle olacağını çok öncesinden biliyordum "Boş durmadım,
savaştım Savaştım ama yenildim Yenildim ama ezilmedim" diye kandırmayacağım
kendimi İşte itiraf ediyorum; ezile ezile, hırpalana hırpalana yenildim
Yenildim işte ötesi yok

Bir deniz kıyısında otur
Gemiler sensiz gitsin bırak
Herkes gibi yaşasana sen
İşine gücüne baksana
Evlenirsin çocuğun olur
Sonun kötüye varacak
Beni koyup gitme
Ne olursun

İşte bu yüzden korkuyorum ana caddelerden Deniz kenarlarını seviyorum, salaş
meyhaneleri seviyorum Issız ve bana ait olan yerleri seviyorum Televizyonu
değil ama o televizyonun altındaki dolapta bulunan anılarımı seviyorum Her
açtığımda o dolapta bulunan anılarımın anlatacakları var bana çünkü O salaş
dediğim meyhanenine öyle, kayalara vuran dalgalarında ne çok anlatacağı şey var
Bunlar dışında herşeyin sadece görüntüsü var oysa

Elimi tutuyorlar ayağımı
Yetişemiyorum ardından
Hevesim olsa param olmuyor
Param olsa hevesim
Yaptıklarini affettim
Seninle gelemiyeceğim yine de
Beni koyup gitme
Ne olursun

Bunun için yalnızca kendimi korumak için kaçıyorum herşeyden Kaçarak yaşıyorum
İçime kapanmıyorum, düpedüz içime kapaklanıyorum Böylece korunuyorum hayattan
Bedenimse ruhumun zırhı sadece