Yaralanmış bir akşam vakti ömrüm
 

beni geceler bile anlar oldu
bütün ezgilerin sustuğu duraktayım
sen anlamadın gülüm suskunluğumu
varsın yokluğun zehir gibi yaşansın
...düş de git yüreğimden sessizce
içimdeki çocuk öksüz kalsın
yorgunum gitmelerin tümüne
hadi git
yangın yemiş türküler gibi git
kalmasın gök mavisi ezgimde
su yeşili akmasın yüreğimde
bir solukta sussun ayrılık gülüm
tamamlanmış yalnızlık olur ömrüm
gidersen temelli susarım gülüm
içim acır, ürperirim ormanlarca
en ağır yara olursun yüreğimde
yıldızların en uzağı gibi susarım
yangınlar başlar sustuğum yerimden
içim acır, ürperirim ormanlarca
en sağır yara olursun yüreğimde