IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Aşk gelmeyeceğini bile bile sabahlara kadar beklemektir vefasız sevgiliyi..
Çalmayacak bir telefonun basında uyuya kalmaktır.gidilmeyecek yerlerin,yaşanmayacak zamanların hayalini kurmaktır.Hiç söylenmeyecek sevgi sözlerini özlemektir.
Bir dokunusun,bir öpücüğün uğruna bir ömrü feda etmektir.
Kendinden ve o vefasızdan baska hiç birşey düşünmemektir.Erimektir günden güne,yok olustur,beden yaşasa bile ruhen ölmektir.

Aşk sormaktır....
Sacma sapan soruları birbiri ardına sıralamak ve hiçbirne cevap bulamamaktır.Ayrılığa ve terk edilmeye dair ne kadar şarkı varsa hepsini dinlemek,hüzünlü melodilere göz yaşlarıyla eşlik etmek,şişede balık olna kadar içmek,sonra sızmak,sonra huzursuz uykuya dalmak,gece boyunca defalarca sıçrayarak uyanmaktır.Aslında her gece sabaha uyanmamak dileğiyle yatağa uzanmaktır.

Aşk korkmaktır...
.Bu işin sonunun nereye varacağına dair belirsizliğin yürekte yarattığı endişedir.Terk edilmeyi bir türlü kabullenememektedir.
Kabullendiği taktirde hayatın daha güzel olacağını bilmek ama bunu yapabilecek gücü bulamamaktır..
Yazın ortasında titreye titreye üşümektir.Artık ağlamaktan mı üşümekten mi dişlerinin sürekli birbirne vurmasıdır..

Aşk kaçmaktır.....
Yasamdaki her şeyi, ama herşeyi bir çırpıda silip hiç tanımadığın bir yere gidip izini kaybettirme fikridir..Oraya gittiğin zaman,vefasız sevgilinin hayalininde seninle birlikte geleceğini bildiğinden bir türlü hayta geçirememektir.
Herkesten kaçmak ama bu kangren olmuş aşktan kaçmayı becerememektir.

Aşk unutmaktır....
Tam 'unuttum' derken bir şarkıda, bir mekanda,bir dostun yüzünde,bir eşyada onu görmek başa dönmektir.istemediğin halde bu durumun binlerce kez tekrarlanmasıdır.Başka birinde teselli arayayım derken o günahsızı da bu hastalıklı duruma dahil etmektir.Kendini aldatmaktır.hiçbir sonuca ulaşmayan bu delice düşüncelere çare diye sarılmaktır.

Aşk kurtulmaktır....
Acısı azalsada yüreğinede yarattığı tahribat azalsa da hayatın boyunca o vefasızdan ayrılamamaktır.başkasıyla mutlu oldugunu bildiğin halde bir gün sana döneceği umudunu taşımaktır.Bu umudun asla gerçekleşmeyeceğini bilmek ama bundan vazgeçememektir.Bir zaman sonra hezeyanlar sona erdiğinde içindeki fırtına dindiğinde,daha sakin düşündüğünde sana bütün bu acıları çektiren vefasızı ''Aslında beni çok mutlu etti benimde hatalarım vardı ' diyerek haklı çıkarmaya çalışmaktır.

Mehmet Coşkundeniz.