[Nod]

Tüm ışıklarını söndürdüm gözlerimde şehrin
Siyahını çekmiştim üç beş nöbetlerinin karşı kıyıya
Hemen hemen her gece yaparım bunu
Günü teslim ettikçe düne pembeleri solar çocukluğumun
Dibinde kırılganlıklarıyla birikir yalnızlığımın cam askerleri
Asılı kalır gözlerim yıldızlara kaydıkça bilirim ki
İzinde yaldızlanıp dağılır bir çaresizin daha sessiz harfleri..

Büyüdükçe beyaz düşler bıraktı içimdeki çocuk
Açıldıkça saçlarının örgüsü kör düğüm oldu heveslerim
Tüm inandıklarım soluksuz
Kalpten yağmur damlaları ve isminle gökkuşağını çizmiştim beyaz kağıtlara
Toprağa düştükçe ıslak renkleri [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] açardı yüreğimin arka bahçesinde
Rengarenk olurdu yaşam
Oysa şimdi
Katili oldum papatyaların her yaprağında ayrılığın kan izleri
Kirletti mavi düş tarlamı sular çekildi gözlerimden
Sere serpe ölü çiçekler..

Ne hayalleri beyaz düşleri pembe ne umutları mavi huzuru yeşil
Arzuları da kırmızı değilmiş ki
Beyazda başlayıp siyahta bitermiş [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Belki de bu yüzdendir anılardaki [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]ın çabuk solması
Renkler bana bakın! büyüyorum siz iç içe girdikçe
Alacanızda yine de tutunuyorum hayata..

Seni düşünüyorum yine özledim! yine yine yine
Sen ki sakıncalı sevdam sen ki yasaklım
Büyümemin en ağır cezasısın belki de razıyım
Sus! çocuk ol yanımda
Çığlıklarım zaten senden de benden de büyük
Haykırmayacağım adını dokuz boğum yutkunarak

Koklamalıyım tenindeki yasak çiçekleri ve uyumalıyım
Uyumalıyım da
Kaçıncı uykusuzluğumdayım bilmiyorum
Karanlık eflatun şalını çıkarmaya başladı el ele dolaştığımız sahilde
Ardın sıra kırılan ışıkları topladı ellerim gümüş tepsiye
Yaldız yaldız yalnızlık yıldız yıldızdı gece
Ve bittim...

Arda Akpınar