Kabusum Olma Artık
 

Korkarım ansızın çıkacak diye
Küskün dudağımdan en son nefesim
Sevdiğim bu evham senden hediye
Dar gelir kalbime göğüs kafesim
Yokluğun can sıkan kundağım olur
Ne güneş görünür,ne ay,ne bulut
Kâbuslar seninle tek bağım olur
Yol vermez bir türlü bu çelik hudut

Binince kâbusun kadırgasına
O gece ömrüme zincir vurulur
Bir tutam sevginin kaburgasına
Tonlarca yüküyle hasret oturur
Yatağım adeta terden bir dere
Çeker yastığımı girdaplar alır
Üstüme çullanan yorgan cendere
Geceden sabaha özlemin kalır
Öyle gecelerin kör sabahında
Bu yalnız hayata doyasım gelir
Ebedi sancının boş konağında
Ruhumu bedenden soyasım gelir
Kirpiklerim ıslak,üşümüş durur
Yine de bilmezler onlar yergiyi
Gözyaşım olmasa yüreğim kurur
Gözdeki pınarlar besler sevgiyi
Sislidir,görünmez umudun ardı
Çaresiz yatarım bitmez nemlere
Bilirsin,kuzguni saçlarım vardı
Sen gittin düştüler değirmenlere
Uzat ellerini,ara bul beni
Çek çıkar yalınızlık bataklığından
Bilirim kokunu,tanırım seni
Eflatun saçaklı sabahlığından
Bir sabah ezanı uyanıp şaşkın
Göğsüne sığınmış başımı bulsam
Nasıldı tarifi ölümsüz aşkın
Diyerek o yeşil gözde boğulsam
Gel artık sevdiğim,zaman doluyor
Kapımda ne sürgü,nede kilit var
Tıpkı bıraktığın gibi duruyor
Açık,hâlâ açık ardına kadar
Koridor sonunda yattığım oda
Soldaki düğmeden yanar abajur
Şeffaf geceliğin işte bak orda
Çekinme,rahat et kapalı panjur
Dudakların yaksın tenimi gene
Saçların karışsın bıyıklarıma
Çekip de gittiğin o lanet sene
Dört mevsim kar yağdı şakaklarıma
Kim var ki dünyada açık senetli
Al götür Cennete sonbaharımda
Göğsünde bulsunlar beni kenetli
Derinden bir parça tırnaklarımda