[Lady]

Hiçbir kalpte kalamam içinde ‘iyilik’ yoksa.
Beklemeden ‘giderim’ kalbim ‘git’ diyorsa…
Ben ‘küsmem’ hayata
Başkaları küsüyor…
Bir gün ‘ışıklar’ bana da ‘yanacak’ nasıl olsa…
Rüyanda kendimi ‘yonca bahçesinde koşarken’ gördüm
Çocukluğuma ‘geri dönmek’ istedim
Saçımı ördüm
Ne ‘yük’ vardı omuzlarımda
Ne derdim ‘oyundan’ başka…
Büyüdükçe kendime ‘duvarlar ördüm’…
…Gülben Ergen-Yonca Bahçesi…

Bütün şarkı sözlerini unuttuğum an
/ve
Geri sarmak isterken,
İplerin koptuğu sahne
Belki de yanlış replikleri okumuştum
Hayata…
Kim bilir…

Kaç gündür sesim çıkmıyor/sitemlerime
Kaç gündür bakışlarımı değiştirdim/uzak şehirlere
Konuşmuyorum
Bakmıyorum/aynadaki bana
Dünya dönüyor/ben susuyorum
Çünkü sesimden ‘aşk’ geliyor…
Korkuyorum…

Gün doğdu yeniden/suskun,
Yeni günü yaşamaya gücüm var mıydı bilmiyorum
Gücüm olsa bile bunu becerebilecek miydim?

—hadi bismillah
Bir çırpıda attım üzerimdeki karanlıkları/ve kalktım güneşe
Perdeler arasıdan beni çağırıyor penceremdeki güvercinler
Onlara da gücüm yok bugün…

Tek, tek seni arasına ördüğüm saçlarımı topladım
Sonra vazgeçtim serbest bıraktım…
Ellerimle cilveleşen su/yüreğimin yandığı gibi/yakıyor tenimi

Aynadaki bir çift kahve göz boşluklarla dolu
Nerde bu gözlerde okyanus
Hani nerde?
Gözlerim bana bakıyor ben onlara/anlamsız/
—hadi gülümse, hadi gül diyorum.
—yoksa bütün saatler o/nsuz dar gelecek sana hadi…
Güldüm kendime/ demek ki ‘hala’ gülebiliyorum ‘kendime’
Dudaklarımı yanaklarıma iğneliyorum ‘gülüyorum bak işte’

Tam kendimi yerin dibine atarken/karanlığa-kimsesizliğe/ atıyorum kendimi sokaklara
Benim gibi sessiz sokaklara…
Usul,usul geziyorum sevdiğim şehrin yüreğinde.
Usul,usul yağıyor yağmur beyaz tenime.

Tenimdeki sana ait bütün lekeleri silmesini diliyorum gökyüzünden
Sonra geri alıyorum dileğimi…

Seviyorum be şehir seni-yaksan da canımı-

Bir adım atıyorum,
Bir adım da ‘seni’ çekiyorum içime
Yüzümde yağmur izleri…
Tenimde saplanmış sözlerin…

Saatlerin ileri alındığını unutmuşum
Keşke yaşamlarda bazen ileri/geri alınsa!

Kimse yok sokaklarda/tıpkı ruhum gibi-sessiz/
Kendi ayaklarımın sesi/yüreğimde ise yâr’in sesi/
/kokumda-bilinmeyen kokun/

İçim soluyor be şehir/
Bahar geldi sana da
Turunç ağaçların çoktan giydi gelinliklerini
Kokun sardı sokağımı
Kokun ‘eşdeğer’ ruhumdakiyle…

Yüreğim!
Dili lal yüreğim
Şehrin gibi yanık yüreğim…
Seviyorum bugün yüreğimi de be…
Şehrimin hatırına.

Ellerimi atıp yüreğine
Seve-sim geliyor yüreğini/ama olmuyor
Gözlerimi dayayıp derin gözlerine
Dalıp gide-sim geliyor uçsuz bucaksız çöllerine/ama olmuyor.

Gözlerimi açsam da,
Sen çıksan bir ikindi vakti
Kendimi esir ederken /asma yapraklı sokakta/ gün bitimine
Sen azat etsen beni sana…

Tam ellerimi kaldırıp gökyüzüne
Gülümseyip şarkı söyleyecekken
Korkup susuyorum…
Çünkü sesimden ‘aşk’ geliyor bugünlerde...
Anonim