[Nur]

Biliyormusun, ben hiç kimseyi özlemezdim. Özlem nedir onu da bilmezdim. Belki yaşadıklarıyla taşlaşmış olan bu kalbim kendinden başkasını düşünemezdi bile. Sen gideli ne kadar oldu hatırlıyor musun? Bir ay mı, bir sene mi? Yoksa daha mı fazlaydı da ben mi karıştırıyorum?

Sensiz geçen her saniye ben ölümü tadıyorum. Bu kadar kısa bir sürede nasıl özledim seni bilmiyorum, seni düşündükçe yerinden çıkacak gibi olan kalbime artık söz geçiremiyorum. Her şey tatlıydı seninle. Çünkü bir sen vardın, bir de ben. Koca dünyayı karşımıza alır meydan okurduk korkmadan. Aşk ateşiyle tutuşan kalbimiz birbirimizden başkasını görmezdi, hiçbir şey acı vermez, hiçbir şey korkutamazdı.


Birbirimize ait olmanın verdiği tatla hayattan elimizi ayağımızı çekmiştik adeta. Bir sen vardın beni ben yapan, bir de gözlerindeki geleceğe umutla bakan parıltının verdiği rahatlatıcı gizem. Sanırım o yüzden bu kadar kızgınım sana. O kadar sevmişken seni bir türlü kabullenemiyorum sensizliği. Ama beni yalnız bırakan seni, zor olacağını bile bile unutmak istedim. Ve gerçekten unuttum seni, günlerce getirmedim aklıma.


Bitti dedim, özlemin verdiği hasretle yanarım ama adını anmam dedim.


Evet, yaptım da...


"Haykırmak isterken ses çıkaramıyorum. Doldum ama oracıkta bırakıyorum. Ağlıyorum içimi boşaltmak için, ama sanki gözyaşlarım bile küsmüşler bana. Ağladıkça acım büyüyor. Terk ederek seni üzeyim derken, git gide sana bağlandım. İçimden hiç bir şey demek gelmiyor. Sadece tek bir şey söylemek istiyorum, son aşkım seni çok seviyorum."


Bu bendeki sen hep yaşayacak. Senin sevginle dolup taşacak. Bu bende ki aşk-ı özlem hiç bimeyecek. Senden başkası hiç olmayacak.


Nurullah okatan..