Konuşamıyorum karşında
 

Bütün kelimelerim, tüm söyleneceklerim ve söylenmemislerim suskunluga bürünüyor karsinda.

İstesem de konusamiyorum seninle.
Susmaktan baska da bir sey de gelmiyor elimden.
Susup gülümsemekten baska..
İcimde cigliga dönüsmüsken söylenememislerim,
susturmak öylesine zor ki..
Bu sessizligimde de anlarmisin beni yine?

Bugün yine geldim sana.. Yine konusamadim.
Oysa bogazimda dügümlenen ertelenmis bütün sözcüklerim "keske" lere sebep olacaklar,
biliyorum.
Günlerdir böyle oluyor zaten..
Tam dökülmek üzere iken kelimeler dilimden, susuyorum.
Ardima bakmadan hizli adimlarla uzaklasip gidiyorum..
Ya da uzaklastığigi zannediyorum.
Belki ardimda biraktigim sen, en yakinim, en iyi bilenim, anlayanimsin.

Ne vakit seninle ilgili,
bu caresiz gidisinle ilgili bir seyler düsse aklima, kovaliyorum beynimin icinden.
Hic bir sesi dinlemiyorum.
Ya da ürkekce bir yerlere saklanip, gizleniyorum.
Gelip beni gizlendigim yerlerden bulacagini bile bile..

Sen ardimda kaliyorsun ben yürüyorum.
Hep geride kalanlar yalnizliga mahkum olmuyor. Ben kendi yalnizligima, kendi yokluguma, hicligime yürüyorum.

Artik kulaklarim sesleri duymaktan daha da yoksun,
artik hangi kelimeye atsam elimi, hepsi birbirinden kirik, birbirinden yarim.
Gözlerimse denizi, gökyüzünü eskisi kadar mavi görmüyor.
Hani ne yapsan cikmazdi denizin lekesi?

Hic bir sey eskisi gibi degil. Her yeni gün birseyler daha eksiliyor.
Sen de gideceksin, sen de eksileceksin..
Ne bir dost doldurabilecek dünyamdaki yoklugunu, ne de bir sevda..
Issiz kaldigimda kimselere siginamayacagim.
Korkularimdan daha bir korkar oldum.
Sen de gidince ya unutursam gülmeyi?
En büyük korkum da bu ya..

Sen gideceksin, ben yine susacagim.
İcimdeki ses çiglik atarken ben yine bastiracagim.
Son sözcüklerimi sen yine duymayacaksin.
Sonra pisman olacagim "keske" diyecegim, "keske söyleseydim"...
"Belki anlayabilirdi beni, belki tanimlayamadiklarimi tanimlayabilirdi"..



Bütün sirlarimi, yasanmisliklarimi,
yarim kalmisliklarimi hic düsünmeden paylastim seninle.
En umutsuz anlarimda bile sgindigim oldun.
Kücük simarik bir cocuk gibi ufacik bir yara alsam sana sikayet ettim.
Söylesene simdi seni kime sikayet edecegim?

Hic sevmedim suskunluklari, biliyorsun..
Ama susmak zamanidır simdi.
Bazi seyler var ki, dillenmiyor, söylenmiyor.. Söylenemiyor.
Sana gülümserken bile bir bulut cöküyor yüzüme adeta...
Fark ediyorum ki, susmak en büyük yalnizlik..