Sonbahar olupta sararıp solan yapraklar
Asıl sevdamız için ağlıyorlar
Yokluğunda hissettiğim mavi gül sevdam
Sen Varken ellerimde kuruyup gidiyor
Yitik anlara dönüşüyorlar

Sen kaf dağı misali uzağımda kal
Kal ki çocuk yüreğim silmesin aşkın izlerini
Yüreğim çağlayan derelerden çoşkunken
Senin rüzgarın estiğinde limanımda
Durulmuş ırmağa dönüyor sanki...

Yaşamak istiyorken soluk soluğa
serinlemek en güzeliyken yarin rüzgarlarında
Avuçlarımda kalan üşüten bir bahar
Hayal köşklerimdeki yerin
soğuk bir kaldırım köşesi oluyor
yanımdayken yoksun aslında...