BABA!...




Sen gittin gideli ruhum tarûmar
İnsanlar cihandan acep ne umar?
Terk edilen için ömür bir kumar,




O gün bugün günler geçmiyor baba!
Bahçemdeki güller açmıyor baba!




Bir gönülün merkezine har düştü
Yaz ortası yüreğime kar düştü
Hayalimde yüceleşen yâr düştü,




Hüzün bedenimden göçmüyor baba!
Bahçemdeki güller açmıyor baba!




Hasret kaldık, aylar geçti sesine
Bülbüller ram olur gül nefesine
Ruhun veda etti ten kafesine,




Beden Azrail’den kaçmıyor baba!
Bahçemdeki güller açmıyor baba!




Rengârenk bahardın, ağır kış oldun
Gerçek idin, şimdi bize düş oldun
Gözden akan bir damlacık yaş oldun,




Göğümdeki kuşlar uçmuyor baba!
Bahçemdeki güller açmıyor baba!




Cennette saraylar, cehennemde nar
Kimine ağır kış, kimine bahar
Vuslat ötelerde, bize hasret var,




Ömür bize ışık saçmıyor baba!
Bahçemdeki güller açmıyor baba!




Bu âleme dair tükendi sözler
Perdeler inince kapandı gözler
Güneşim battı, karardı gündüzler,




Huzur, talih bizi seçmiyor baba!
Bahçemdeki güller açmıyor baba!




Rızamızla teslim olduk kadere
Ölüm bizi götürmesin kedere
Bu filmi seyrettik bilmem kaç kere,




Kul arzuyla zehir içmiyor baba!
Bahçemdeki güller açmıyor baba!




Nihat MALKOÇ