Korkmayın Çocuklar Çok çalışıyoruz, Sabahtan akşama kadar Ama ekmeğimiz az, Ekmeğimiz yetmiyor çocuklar. Yüzleriniz Kırış kırış ağlamaktan, Hele gözleriniz Sağır dilsiz Kocaman kocaman Üzgün gözleriniz… Korkuyla bakarlar Çığlık çığlığa: Ekmek! Ekmek! Ekmek! Dinleyin miniciklerim, Dinleyin, yavrularım benim, Bugün böyle, Böyleymiş dün de. Ve ben, yemeğim olmadığından, Elimden başka şey gelmediğinden, N’apayım İnançla Besleyeceğim sizi. Gün gelecek Çekip çevireceğiz yılları, Koşacağız beton bir kola Günlerin sularını. Bırakmayacağız onları, değil mi? Gem vurup sulara Diyeceğiz: “Böyle akacaksınız!” Ve öyle akacaklar! Ekmeğimiz olacak o zaman Ekmeğimiz olacak! Gözleriniz ışıyacak sevinçten, Yavrucuklarım benim. Benim ekmeğim mi var, Senin de olacak, Senin ekmeğin mi var, Bütün herkesin olacak. Ve hayat o zaman Öylesine güzel olacak, Günümüzün küfürleri Çok uzaklarda kalacak. Şarkılar söyleyeceğiz bir ağızdan, Şarkılar çalışırken bile, Sevinçli şarkılar, İnsanın onuruna. Olur da kocarım o gün Gözleyeceğim Penceremden Uzak yolları, Gözleyeceğim dönüşünüzü Dinç ve gürbüz Ve sessizce fısıldayacağım: “Ah dünya ne güzel!” Öyle de olacak! Bugünse ekmeğimiz kıt. Annelerimizin göğüsleri Kuru mu kuru. Ağlamak yararsız. Ağlamak gereksiz. Ama derinde, korkunç Bir ezinç yer eden. Sizin “bugün”ünüz Yanan acıdır için için Ama Korkmayın, çocuklar, Yarınlar İçin! Nikola VAPTSAROV |
Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 04:36. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8 Beta 3
Copyright ©2000 - 2024, vBulletin Solutions, Inc.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO
Copyright ©2004 - 2024 IRCForumlari.Net