[Mara]

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


I-



Bir tezgahtar parçasıyım ben

Üç kuruşluk acıya müdahale edemem

Kanatlarımda sigara yanıkları

Gül diye okşadım onu yıllarca
Sen istersen derdim müşterilerime



Sen istersen kalbimin hepsi de melek olsun

İnanırdım bazen bir kase bal bile umutsuzdur.

Gül tutan bir adam aradım yıllarca

Rakamlar büyür, şehir küçülürdü.

Vazgeçtim, vazgeçtim sonra

Beni anneme götürsün bindiğim bütün taksiler.

Kalbim neden isli bir şehir?

Kalbim! Neden ben?
Bir tek aşk sözü söylememiş gibiyim.



II-



Bir tezgahtar parçasıyım ben

Kendime alıştım bodrum katlarında

Geceleri yokluğum karşıladı beni

Kuru yapraklar sererdi merdivenlerine

Viks sürdüm burnuma, coca-cola içtim

Ağlamaklı oldum kaç kere çilek reçeli yüzünden.

Büyülendim Sibel Can çalınan taksilerden

Büyülendiğin şeyler,

Büyülenmediğin şeyleri döverdi bilem.

Neden sen böyle çocukluk resmiydin kalbim?

Kendime alıştım bodrum katlarında

Artık bir karanlık bağımlısıyım.

Kezzap attı yüzüme sokak lambaları

Tenekeden bir aydınlıkla kestim

Hayatla ilgili bütün bağlarımı

Hazırım ben

Bir anne ismine bağlamayı her şeyi:
Füsun...



III-



Acıklı sözler kraliçesiyim ben

Yağmur bir daktilo kız kadar hızlı

Hızlı daha hızlı

Fazla vaktim kalmadı

Artık ifadem alınmalı.

Asaletim de sizin olsun baylar, rezaletim de!

Beni bir sutyen lastiğiyle asın.

İnanın kendimin

“Yokluğunda çok kitap okudum”

Bana birkaç hayati meseleyi ödünç ver kalbim

Görüş günlerinde seninle konuşabilmem için.

Kalbim neden ben?

Sırf sevinsin diye seni bir kere bile
Elinden tutup parka götürmedim.



IV-



Melankoli ve kolonya şişesi

Kalbim ile İzmir aynı şey mi?

Boyunlarında simsiyah birer halka

Kumruların hepsi de dişi mi?

Gugukguk yusufçuk

Nerdesin? Burdayım.

Bekleyin, bekleyin geliyorum!
Melankoli ve kolonya şişesi


Hayatımın üstünde imkansız kuşlar uçuyor.



V-



Kalbimi bıraktım bir yanıbaşımda

Kanatlarımda hep böyle yalnız başıma

Son şiirimi de kaybettim.

Kalbim! Neden ben?
Son çocukluk resmimi de bir yabancıya gönderdim.



Didem Madak