[Sır]

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Mektubunu Denize Bıraktım…



Koca bir sevdanın hikayesini iki sayfaya sığdırmak ne acı bilemezsin! Ama hepsi o kadardı işte, iki sayfa ve bitti…
Ne sözüm varsa, kaç cümlem varsa hepsini söyledim. İçimi acıtan ve kül edenlerin özetini çıkarttım cümlelerle. Birkaç yeri gözyaşından bozuldu ama aldırmadım.
Devrik cümleler kurdum, imla hataları yaptım, karaladım, üstünü çizdim yeniden yazdım satırları. Temize çekecektim vazgeçtim; bu aşk ne kadar kusursuzdu ki, adına yazılmış bir mektup hatasız olsun?
Çok mu kırgınım diye düşündüm? Çok mu acıyor içim? Acıyor elbette ama acemiliğimde yediğim ilk tokat kadar kanatmamıştır muhtemelen. Öyle ya; sana gelene kadar da vurulmuşluğu yok mu gönlümün?
Bir beyaz sayfayı kirletmekti boşu boşuna belki bu mektup ama yine de yazdım. Yazdıkça kanadım içime, kendime; yazdıkça kurudum, boşaldım, yıkandım.
Şimdi sensizliğin orta yerinde dururken, bütün söyleyeceklerimi satırlara döküp bir şişeye koydum. Gidip denizin kenarına mektubu suya bıraktım.
Uzun uzun baktım o derin maviliğe, dalgalardan gelecek bir cevap bekledim sanki. Güneş gidip, karanlıkla kayalar kalınca elimde, döndüm evime, sildim gözyaşlarımı, kapattım kapımı. Bu sevdayı denize gömdüm velhasıl…
İki sayfada anlatılacak bir aşk hikayesi miydik? Elbette değildik ancak öyle bir gittin ki; yüreğimde konuşmaya değenler ancak iki sayfa etti! Beni en çok bu kahretti!

Candan Ünal..