[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Gece aralanıyor
Ve ben,
Göğsümde dağların raks ettiği güne dair
Düzenlenen bir balonun
Kapısından içeri giriyorum.
Kanımı kesip, bileklerimden içeri akıtıyorum
Kopan bir halat gibi anice sesim yükseliyor;

Gecenin uçkur çözdüğü adamların
Namusunu kim kurtaracak!

Bunca yaralı öyküden
Toprağın avuçlarına damlayan kan
Yerde mi kalacak.
Belki de ince bir hastalık gibi
Mor devrimler yazacaktı dudaklarıma
Devletten daha şerefli dudakların,
-Bazı yoldaşlar bazı yoldaşları satabiliyor ancak.
İhanetle bir sokağın köşesinde tokalaştığım gün,
Kanlı bir postalın altında ezilmiş gibiydi kalbim
Kuduz bir köpek gibiydi ölüm
O köpeğin dişleri arasında sıkışmış gibiydi etim,
Alçaklarda seyrediyordu insan.
Tanrım, bu şartlar altında ben insan olamam!
Aslında her zaman daha çok,
Hüzünlü bir keman melodisi olmak istedim hep
Ya da güzel bir şiirin, okuyanın en canını alan mısrası.
Böylece karşısına dikilip,
Kalbinin ortasına bir yumruk patlatıp, bağıracaktım;
Ey insan! Aşk mı kurtaracaktı
Gecenin içinden defalarca geçtiği ırzı!

Gece kapanıyor,
Göğsümde raks eden dağlar,
Sebebini anlayamadığım bir şekilde
Aniden pisti yumruklarıyla besliyorlar.
Ve ben,
Düzenlenen balonun
Kapısından çıkıp gidiyorum.
Büyük bir kısmımı içeride bırakarak
Verilen son nefes gibi sesim çıkmaya çalışıyor;

“Gecenin uçkur çözdüğü adamların
Namusunu kim kurtaracak!”

Batuhan Dedde.