Mavi'nin yerini siyah aldı! Ben şiirin sonunu,babamı kaybettiğim günün gecesinde yazdım.. Beyaz bir kedi gibi girdi pencereden Usulca kondu ölüm Başucuna babamın Sonra Dolandı odada Şakaklarına,alnına değdirdi dudaklarını Öptü ellerinden Sevdi yüzünü gözünü Diz çöktü karşısında Bekledi sakin,dingin. Birden sıyrıldı içinden Bu tarifsiz sessizliğin Bir damla yağmur olup indi. Ölüm serin bir el gibi Benim de alnımda, Yüreğimde, Şakaklarımda şimdi. Arsız ölüm Sessiz ölüm Hırsız ölüm Babamı kopardı benden Çözüverdi ellerini Sezdirmeden ellerimden. Silinirken ustalıkla Yüzünde yaşam izleri Beyaz bir at oldu ölüm Bekledi binicisini Babam tuttu yelesinden Atladı beyaz atına Ulaşırken Bilinmeyen o ülkenin sınırına Peşinden koştu yüreğim, Yaşama karşı savaşta Çaresizlik ise,ölüm, Birlikte öldük babamla. Heyy, bahçede dolanan rüzgar Rüzgara egilen ağaç Sokakta gezen insanlar Avluda oynayan çocuk Eşikte duran ihtiyar Yolu ağır geçen kamyon Çöp bidonundaki kedi Yatak,perde,sandalyeler Şişman serum şişeleri Keskin klor kokuları Kutular dolusu ilaç Zafer bayramı sevinci Saksıdaki mahzun çiçek Vazodaki sarı gülüm Hepinize haber ola Babamı götürdü ölüm! Ayşe KULİN 30 Ağustos, 1983 |
Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 22:52. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8 Beta 3
Copyright ©2000 - 2024, vBulletin Solutions, Inc.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO
Copyright ©2004 - 2024 IRCForumlari.Net