Hüznün o en gri yerinde yaşadım seni..
Orda hep başı eğik umutlar vardı
Çölün derin suları kadar imkansızdı gözlerin
Alabildiğine sığdırdımiçime o amansız yalnızlığı
Çünkü orda yıllarım vardı..
Oysa zaman dediğin neydi ki?
O bitmek bilmeyen gecelerin kuytuluğunu yutan zaman
Seni bana getirmedi
Öyle çok bekledim ki seni...
Sonunda içimdeki sen tükendi
Ve anladım ki sen
Denizde yanan ateşler kadar zamansız
Yalnızlığın dudağındaki tebessüm kadar imkansızsın...

Sula Özprodomos