Bir dost kişi gecede
Uzakta bir tek ışık görünene değin
Yağmurla bir yollara düşüyor yağmurla bir dönüyor
Bu sokak sokakların en yaslısı
Hızla geçiyor utancı bekçiden yana
Gözleri gözlerine değsin istemiyor
Durup dinliyor bir ayak sesi
Bir mutlu yüz sokaklardan
Çıkageliyor çığlık çığlığa bir yalnızlık
Ayrılık değil çağrı değil
Yalınkat yüceliğinde dünyamızın
Gök karanlığında bir fosforlu saat salınıyor
Ben vaktin eğrisi doğrusu yoktur derim
Bir dost kişi varsa gecede benim.

Robert Frost