Ölü doğuranlar.
 

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


I-
içimden çırılçıplak ağaçlar geçiyor
ağaçlar,
birbirine darılır gibi...

II-

uğultulu kaygıları ile bulutlar
mor entarisine çörekleniyor gibi akşamın
tuzlu/
gözlerim yanıyor
saçlarım yanıyor
ellerim...

yirmi7 yerinden kırılıyor düş,
tütün sarısı yalnızlıklar
ve 1mayıs...

III-

yüzünde eskimeye yokluktur leylağın rengi
bilmiyorsun.

ve sen, gülüyorsun;
uzak anlamlarıyla yağmurların...

o leylağın akortsuz dudaklarından düşen üvey koku
gibi üvey bir acı,
ellerinden düşüyor.
ellerinden düşüyor kuş uykuları...

bilmiyorsun...
acı badem kokusunu kıran bileklerin.

IV-

ellerin...
ellerin Hena, kahve fincanına yatırılmış kuğu boynu
kahverengininadımlarından...

hangi günaha uzanacağını bilmeyen edasıyla
beni terkeden gül kırmızı denli acı.

V-

babanı sev.
beni de...
ellerini karanfilin beyazına batırıp
yüzümüze sev
olamayışını...
bizi sev sadece.

VI-

yine gülersen yüzüme
renkleyebilirim ağaçları...

beyazı ölen papatyadan bahar ikindisi
sırrım benim
yine gülersen hiç.

VII-

acı konuşulur,
bilmiyorsun...
görmüyorsun, şiir unutuyorum.
40 dökük/

bilmiyorsun...

VIII-

sen bileklerine ayva çiçekleri bağlıyorsun
gibi
içimde sarının salkımları...

Fragaria Vesca.

Cevap: Ölü doğuranlar.
 

Karnıma ve göğsüme
sürdüğüm ağaçlar
döllüyor düşüncemi

külden ve dumandan boğulan çarşambayı
dudaklarına bir tokat gibi
yaslıyorum