Kumral bir alevdi artık saçların,
Kesip koydun hepsini önüme.
Yıllar geçmişti gençliğimizden.
Cansız,öylece duruyordu,
Saçların.
"sen sevmeyeceksen,
okşamayacaksan tel tel,
kimse dokunmamalı artık saçlarıma" dedin.
Yüzünün duru mecrasından,
iz iz dökülüyordu gözyaşların.
Çocukken birbirimizi sevmişken,
Boyunca çocukların vardı şimdi.
Biz yine eski bizdik işte.
Ne ben sana,
Ne de sen bana duramamıştık.
Bir sana,
Bir önümdeki saçlara bakıyordum.
Binbir anı kamaşıyordu beynimde,
Birbiri ardına sevinçler doluyordu kalbime.
Onca yıl sonra bile,
Seni seviyordum...


Onur Göknil.