İsyanım Kendime
 

Nedense ağlıyordum bu gece
İsyan ediyordum kaderime
Aslında isyanım kaderime değildi
İsyanım kendimleydi.

Suçluluk duyuyorum
İnanmıyorum sana yaptıklarıma
Şaşırıyorum
Halbu ki ne çok seviyordum
Onca güzel günlerimiz
Ankara metrosundaki unutulmaz sevgimiz
Trenler geçiyordu herkes bakıyordu şaşırmışçasına
Biz aldırmadan bakıyorduk birbirimize
Seviyorduk gönülden ucuz değildi sevgimiz...



Hakikat buydu seni çok seviyordum.
Sana tutulduğum kadar hiç kimse etkilememişti beni
Sen bir başkaydın.
İlk defa elinden tutuyordum
Çok mutluydum "seni seviyorum" diyordun...
Gözlerimin içine bakıyordun
Biliyordun ben de seni seviyordum.
Saatler sanki sevgimizin inadına çabuk geçiyordu.
Ayrılmak istemiyordum senden
Sen, sen, sen benim Nazlı Gelin'imdin
O gün elimizde olmadan senle ayrılıyorduk.
Ama nereden bilecektim son görüşmemiz olacağını?
Ağlıyordum kendimce
Kaderime yanıyordum
Penceremden bakarken buğulanıyordu camlar
Son kez yanağına buse kondurmak istiyordum...

Neden aramıyorsun bir tanem?
Yoksa kırgın mısın bana?
Seviyordun oysa delicesine.
Bitti sevdamız kaldım bir başıma.
Sensiz farksız o loş odam zindandan.
Hoşça kal göz bebeğim.
Beni unutma olur mu?

Semih Ünal

Cevap: İsyanım Kendime
 

Yazanın Yüregine Saglık Bol Keseden Bir Gönül Gürültsü Var Sanki :)