Seni Unutamam ki
 

Unutamadım yâr,
Gözlerimde hüzün buğusu,
Bakışlarımda kimsesiz bahçelerin mahzunluğu,
Dudaklarımda suskun şiirler...

Susmuş şarkılar,
Sokaklar ne kadar ıssız...
Saatlerde özlem gongları,
Her vuruşu yüreğimi dağlayan...
Kim? Kim bu sessizce ağlayan?

Seni arıyor gözlerim,
Ellerim üşüdü,
Yaban gülleri mi sardı bahçelerini?
Kurudu mu saksıdaki mor menekşe?
Nerdesin?

Susturamaz oldum çığlıklarımı...
Bin parçayım...
Bir pençe sıkıyor sanki kalbimi,
Kavrıyor...

Solmaz, senin için açan bu çiçekler,
Kaybolmaz bahçelerin sesleri,
Hıçkıran nefesleri
Duyuyor musun?

Bu tren?
Uzanan bu yollar?
Titreyen ışık... Ellerim bomboş...
Son yaprak gibi üşüyor,
Düşüyorum...

Gel, uçuşan son yapraklar olup el ele,
Kapılıp rüzgârlarına hayatın,
Sonsuza savrulalım...
Fısıldayarak kulaklarımıza sessiz heceler,
Gecenin karanlığında seninle,
Uçuşup kaybolalım...

Delice düşünceler...
Kırık heceler...
Ne kadar ıssız ve karanlık bu geceler...

Seni unutamam ki...
Unutamam ki...



Alıntı..şiir..