Günaydın sevdiğim adam.
Gün sensiz ne kadar da yenik başlıyormuş meğer hayata.
Sensizlik ne kadar büyük bir düğümmüş ki, boğazıma takılıp nefes almamı engelliyormuş.
Ellerim düğümlü kalıyormuş kollarımın arasında.
Dudağımın kenarında sevdiğin kıvrımlar oluşmuyormuş.
Zor geliyormuş “yaşıyorum” demek.
Sensizlik, yaşamak değilmiş meğer. Bir ölünün nefes almasıymış basitçe.
Bu sabah sensizliğin ilk günleri gibi, hayalinin kokusuyla idare etmeye çalıştığım henüz yeni.
Yine de bir dakikası bir asır geliyor ya sensizliğin, şimdiden özlüyorum varlığını.
Şimdiden burnumda tütüyor hiç koklamadığım kokun.
İnsan hiç öpmediği birini öpmeyi özler mi dersen, özlermiş sevdiğim adam.
Bak bana, ben nasıl özlüyorum elmacık kemiklerinden yumuşacık öpmeyi,
oraya bıraktığım izi bir tebessüm içinde seyretmeyi, haline kahkahalar içinde
gülmeyi…
Nasıl zor geliyor anlatmam gereken kelimeler şimdi bana,
nasıl da düğümleniyor boğazımda bak.
Belki parmaklarının arasında kaybolsa, çözülecek karnımdaki sıcaklık.
Belki rahatlayacağım.
Ama istediği her şey gerçekleşmiyormuş işte insanoğlunun,
yanımda olsa dediğimde sen yanımda olmuyormuşsun.
Birini sevdiğinde, onun varlığını hissetmemeye razı olarak seviyormuşsun sevdiğim adam.
Karşılık beklemen normalken, sen karşılık beklemiyormuşsun.
Ben, beklemiyorum işte.
Nedenini bilmediğim bu sevdan için hiçbir şey beklemeksizin,
hiçbir umut beslemeksizin yalnızca seviyorum.
Ben, senin sol yanında atan kalbini seviyorum adam.
Engelleri bu yüzden her sabah ve her akşam görmezden geliyorum.
Engelleri aşmanın ne kadar imkansız geldiğini bilir misin ki sen, anlar mısın çektiğim bu zorlukları, hiç bilmiyorum.
Anlamanı beklemek belki bencillik olur lakin, gün geldiğinde bunu senden
isteyeceğimi biliyorum.
Beni anla diyeceğim sana sevdiğim adam, lütfen beni anla!
Sen beni anladığını mı söyleyeceksin yoksa anlamadığını mı itiraf edeceksin,
buna bir türlü karar veremiyorum.
Sana şimdi söylesem omuz silkerek “banane” diyeceğini rahatlıkla söyleyebiliyorum oysa adam.
Yaşına aldırmadan minik, yaramaz bir erkek çocuğu olursun çünkü sen yeniden.
Sana büyü demediğim için kızarım kendime belki o zaman.
Biliyor musun, o çocuk halini gördüğümde içim gidecek benim adam!
Sana söylediğim her şey uçup gidecek aklımdan.
Senin yüzünden, seni bırakamayacağım.
Sonrasında pişman olacaksın, pişman olacağım.
Birbirimizi sevdiğimiz için pişman olacağız delicesine.
Bu pişmanlığımız hayatıma o kadar geç girecek ki, şimdi söylesem mutlaka inanmayacaksın sözlerime.
İtiraz edeceğim, sen de kızacaksın.
Tüm büyümüz bozulacak ya sonrasında,
bu yüzden bak şimdi susacağım adam.
Dudaklarıma vurduğum mühür hiç açılmayacak.
Seni sevdiğimi inkar etmeyeceğim.
Gitmek istemediğimi bilmeyeceksin sen.
Ben senin nefesine doymadan, ölmeyeceğim ama adam.
Nefesini nefesim yapmadan, son nefesimi vermeyeceğim gökyüzüne.
Sana yemin ederim sevdiğim adam,
kalp atışlarını duymadan durmayacak kalbim.