Bugün biraz gerginim yine,
sesim değişik gelebilir biraz,
Ama sen anlarsın,
Bana katlanırsın
Tuhaf laflar edebilirim,
Seni belki üzebilirim,
Ama sen susarsın,
Çünkü beni tanırsın...

Karıştım yine, karmakarışığım...
Korkmamalıyım sevdandan yana, korkup kaçmamalı...
Yoruldum koşmaktan önümü görmeden, nereye varacağımı bilmeden ...Kimse anlamıyor, hatta bazen ben bile ...Ama sen anlıyorsun, biliyorsun neler geliyor, neler geçiyor içimden...
Neydi mutluluk? Küçük belkiler mi? Gelip geçici hevesler mi? Sen miydin yoksa?
Ben peşinde dolaşıp ararken nerede olduğunu, elimi uzatsam tutabileceğim kadar yakınmış oysa...

"Öyle çabuk kızma" derdin hep,
"Bu kadar da kolay alınma"
o zaman beni sar,
Hadi sarıl bana...
Değişmez huylar bilirsin,
Bir kere de sen dene alışmayı,
Ben göğsüne yatarken,
Öyle derin nefes alma...
Tut ellerimden, çek çıkart içimden unuttuğum her ne varsa...
Sevdaya kapkara bakan yüreğime ışık oldun, güneş oldun karanlık gecelerime...
Öylesine işliyorsun ki içime her hücrem sana, her zerren bana ait oluyor gitgide... Ben sahip çıkamıyorum bana, daha bir sen oluyorum gün geçtikçe...
Kendimce yalnızlığa ait hissedip kendimi, sımsıkı sarılmışken ona, sarılmak istediğim senmişsin aslında


Bu ara ihtiyacım var sana,
Ellerimi sakın bırakma...
Bana huzur veren tek yer,
Senin yanın unutma...
Gün varıncaya kadar sabaha,
Sakın hiç bir yere kalkma,
Fazla birşey istemem,
Sadece dur burda...


Giydirmek istemiyorum kelimelere zarif giysiler...
Onlar kalmalılar öylece, dilimden döküldükleri gibi...
Gözlerime bakarken kalsa diyorum bakışların gözlerimde, hiç silinmese...


Hiç konuşmasak, ben anlasam, sen bilsen...
Korkmama izin verme, kaçıp gitmeme, kendime dönmeme ...