IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası - Üzerime yapışan bir can sıkıntısı var, içimde tanımak istemediğim biri.

Üzerime yapışan bir can sıkıntısı var, içimde tanımak istemediğim biri.
Nefes alırken hüclerimin canlanmak yerine, beni öldürdüğünü hissediyorum.
İstemediğim bir hayatın içinde, istemediğim insanlarlayım.
Bana iyi gelecek şeyi adım gibi biliyorum, ama o bir türlü gelmiyor.
Gelmesi için bir çok şey yaptım, hani şu asla yapmam dediğimiz şeyler.
Kendimden ödün verdim, anlattım insanlara ve dinledim.
Yorganın altında değil, gözünüzün önünde ağladım.
Aciz gördünüz. Çünkü ben öyle olmasını istedim.
Bir umut, belki çıkıp biri beni kurtarmak ister.
Bu umutla yaşadım, yitirmedim.
Köreldikçe yeniden biledim.
Bunu daha ne kadar devam ettirebilirim bilmiyorum.
Bu gücü kendimde nasıl bulduğumu da bilmiyorum.
Kibrit yakıyorum yeni her umudumda.
Elimi yakana kadar bekliyorum.
Sonra bir cıs.
Sanki bana ordan gülerek bak bu hayallerin de duman oldu der gibi.
Gittikçe azalıyor kutumda ki kibritler.
Hepsi bitmeden gel artık beklediğim kişi.
Kim olduğunu bilmiyorum ama gel.
Ben artık o dumanı görmek istemiyorum.
İçime çekebileyim.
İster zehirle, ister başımı döndür ama gel.
Yalvarıyorum, bu kadar acizken yalvarıyorum.
Ben içimde bitmeden.