| aSii_GeNc | 11 Temmuz 2005 12:58 |
Bence burda konu olan çocuk yüreği değil...
Ona yaptığında mantık arıyan ve ona soran ailede.
Ben ailesini, annesini kutluyorum.
Duyarlı, kendini geliştiren toplum ancak bu şekilde düşünen aileler evlatlarından oluşabilir.
Doğan Cüceloğlu'nun İçimizdeki Çocuk adlı kitabını şiddetle tavsiye ediyorum. İçinizdeki bir çok soruya cevap olucağını düşünüyorum.
O kitapda anlattığı bir hikayeyi hatırladığım kadarını sizlere ileteyim. Alıntı:
Yazar köyde akraba ziyaretine gider.
Evin küçüğü odanın bi kenarındaki karıncaları inceliyordur.
Baba: Oğlum gel amcana hoşgeldin amca falan desene!
Şeklinde çocuğa çağırır. Ama çocuk oralı değildir. Baba daha sert bir dille tekrarlar.
Bu durma anne müdahele eder ve çocuğu yan odaya götürür.
İçerden ağlama sesleri gelmektedir.
| Çocuk çevresini incelemektedir. Hayatı tanımaktadır yani. Ama ailesi herşeyi baban bilir o ne derse o mantığı ile yaklaşıp onun bu durumu engellemesi. Onun körelmesine kendi mutluluğunu düşünmeyen sadece başkalarının mutluluğunu düşünen, araştırma geliştirmenin ne olduğunu bilmeyen, sadece bulunduğu ortamın öteritesinin mutluluğunu düşünen ezik bir nesile neden oluyor.
Kitapta anlatılanların dili tabiki benimki gibi değil. :D
Ama Okunası kitaplardan. | 