[Sükût]

Osmanlı Devleti'nin en parlak dönemi yaşadığı padişah olan Kanuni Sultan Süleyman bir gün devlet işlerinden yorulmuş bitkin düşmüş ve sarayın arka bahçesinde kafa dinlemeye gitmiş... Bahçedeki güzellikleri seyrederken,o mükemmel tabiat kokusunu içine çekmiş doya doya...Bahçede gezinirken gözleri ağaçlardan birine takılmış,bakmış ki ağacın yaprakları solmuş,boynu bükülmüş ağaca iyice yaklaştığında ağacı karıncaların dadandığını görmüş...padişahın aklından hemen ağacı ilaçlamak geçmiş ama karıncaları öldürecekti uzun uzun düşünmüş işin içinden bir türlü çıkamamış.Hemen saraya dönerek hocası Ebussuud efendinin odasına yönelmiş.kapıyı çalmış ses çıkmayınca içeri girmiş bakmış bakmış.Hocası odasında yoketrafa bakınarak masanın üzerinden bir kağıt parçası ve kalem alarak kendi el yazısı ile edebi bir dille soruyu yazmış ve ordan ayrılmış bir kaç saat sonra hocası Ebussuud efendi gelmiş odasına.Bakmış ki rahlenin üzerinde öğrencisi Kanuni Sultan Süleyman'ın kendi el yazısı ile yazılmış olan kağıt parçasını görmüş ve okumuş. Ebussuud efendi ise öğrencisinin edebi bir dille yazmış olduğu soruyu tekrar edebi bir dil ile cevaplamış ve odasından ayrılmış.Yine aradan zaman geçiyor Kanuni Sultan Süleyman hocasının odasının yolunu tutuyor.Kapıyı çalıyor ses gelmeyince odaya giriyor.Bakıyor rahlenin üzerinde kendi el yazısının dışında hocasının yazısını görüyor...Kanuni Sultan Süleyman soruyu şöyle yöneltmiş hocasına;
MEYVE AĞAÇLARINI SARINCA KARINCA , GÜNAHI VAR MIDIR KARINCAYI KIRINCA
Hocası Ebussuud Efendi ise yine edebi bir dille;
YARIN HAKK'IN DİVANINA VARINCA , SÜLEYMAN'DAN HAKKIN ALIR KARINCA