Bundan yüzyıllar önce deniz aşırı, çok güzel bir ülke varmış.
Tabi her masalda olduğu gibi bu masalda da o ülkenin bir kralı ve tabii
ki bir de prensesi varmış. Prenses dünyalar güzeli bir kızmış.
Kralın emri ile her gün prenses dolaşmak için saray muhafızları ile
birlikte sarayın dışına çıktığında ona bakmak yasakmış.

Halk onun dolaşmaya çıktığı ilan edildiğinde eğilir ve gözlerini kapatır,
ya da evlerine kaçışırmış. Onu görmenin bedeli ölümle cezalandırılırmış. Günlerden bir gün yine prenses dolaşmak için çıktığında...

Fakir bir köylü delikanlı iradesini yenememiş ve yavaşça başını kaldırıp prensese bakmış ve başını kaldıran fakir delikanlı ile prenses o anda
göz göze gelmişler... Tabii ki... Tahmin edeceğiniz gibi fakir delikanlı
pensese inanılmaz bir aşkla tutulmuş. Prensesin de o derin
bakışlarının boş olmadığını düşün en fakir delikanlı günlerce
uyuyamamış ve ölümü bile göze almak pahasına, prensesi bir
kere daha görmek için uğraşmış durmuş.

Bu arada fakir delikanlıya da tutulan güzel prenses onun zarar
görmemesi için günlerce kendini saraya kapatmış. Sonunda dayanamayan fakir delikanlı her şeyi göze alarak gizlice sarayın bahçe duvarına
tırmanmış ve prenses ile bir kere daha göz göze gelmişler.

Fakir delikanlı hemen duvardan atlamış ve prensesle konuşacağı anda
saray muhafızlarına yakalanmış. Kralın karşısına götürülen delikanlı
nasıl olsa ölümle cezalandırılacağını bildiğinden krala prensese duyduğu
aşkını anlatmış. Kral ölüm emrini vereceği anda prensesin
yalvarışlarına dayanamamış ve fakir delikanlıya başka bir ceza
vermeyi kabullenmiş.

İşte hikayemizde zaten burada başlıyor..
Hemen bir gemi hazırlattıran kral gidilebilecek en uzaktaki adaya
bir fener yaptırmış ve fakir delikanlıyı da o adada
yanlız yaşamaya mahkum etmiş...

Aradan bir kaç ay geçmesine rağmen prensesi unutamayan
fakir delikanlı prensese olan aşkını kağıtlara dökmüş ve martılara
anlatmaya başlamış... Artık bütün martılar fakir delikanlının prensese
olan aşkından haberdarmış. Sonunda martılar bile fakir delikanlıyı
anlamış ve yazdığı mektupları prensese götürmeye başlamışlar...

Ve zamanla prensesin de yazmış olduğu mektupları fakir
delikanlıya götüren martılar aracılığı ile aşkları iyice büyümüş; ta ki...
Bir sabah sarayın bahçesinde kahvaltı yaparken prensesin odasının penceresine ağzında bir
mektupla konan martıyı kralın görmesine dek.

Tabii korkulduğu gibi olmamış... Ağlayan kızına sarılan kral,
hayvanların bile bu aşkı anlarken kendisinin anlayamadığı için
kendisinden utandığını söyleyerek prensese hemen bir gemi göndertip
fakir delikanlıyı getirtip kendisi ile evlendireceğini söylemiş.
Buna çok mutlu olan prenses hemen fakir
delikanlıya bir mektup yazmış ve olanları anlatmış.

Tabii bu arada mektubu götürmek için bekleyen martıya da her
şeyi anlatarak bütün martıları düğünlerine çağırmış. Buna çok
sevinen martı mektubu bir an önce ıssız adaya götürmek
için yola çıkmış.

Tam yolu yarılamışken yanından geçen bir kaç martı arkadaşına
haber verip hepsinin düğüne davetli olduğunu söylemek için gagasını
açtığında mektubun düştüğünü farketmiş. Ve mektubu tüm martılar
hep birlikte aramaya başlamışlar...
Fakat bir türlü bulamamışlar.

Bu arada prensesten mektup alamayan fakir delikanlı, yazmış
olduğu mektupları göndermek için bir tek martı bile bulamamış...
Biraz ilerisinde uçuyorlar fakat yanına gitmiyorlar ve
mektubu arıyorlarmış... Prensesin kendisini unuttuğunu yahut
istemediğini sanan fakir delikanlı
martıların onun için gelmediğini düşünerek, fenerden kendisini
kayaların üzerine atarak intihar etmiş.

Ve malesef kralın
gemisi adaya vardığında fakir delikanlının soğuk bedeni
ile karşılaşmışlar...

İşte o gün bugündür, her şeyi düzeltmek için denizler üzerinde
uçan martılar
o mektubu ararlar. O mektubu bularak o inanılmaz sevgiyi
ve her şeyi geri getiriceklerini sanırlar ve bu yüzden de hep
denizler üzerinde uçarlar..

[Supervisor]

Bu hikayeyi daha önce radyoda dinlemiştim. Çok güzel bi hikaye. Tşkler