Önyargı
 

Uzaklarda bir köyde, kocası, çocuğu doğmadan ölmüş, tek başına yasayan

hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak

bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye baslar. Gelincik kadının yanından


bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça


uysallaşır. Bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm


zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır. Günler geçer ve


kadın bir gün bir kaç dakikalığına da olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde


bırakmak zorunda kalır... Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır. Aradan


biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Gelinciği ve kanlı ağzını görür. Anne

çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve oracıkta öldürür hayvani. Tam o

sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir... Ve


odada beşiği, beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış


bir yılanı görür.


Einstein'in söylediği rivayet edilen bir söz var: "insanlardaki önyargıyı


parçalamak benim atomu parçalamamdan çok daha zor"

Önyargı ile tutum karıştırılmamalıdır. Önyargılar değişebilir, ancak tutumlar asla değişmez. Burdaki olay annelik duygusunun vermiş olduğu bir fevrîlik.

Bilinçsiz olduktan sonra herşey zararlıdır, annelik duygusu bile.

katıLıyorum ... AyrıCa TuĞSeM ´ e hikaye için teşekkürLer :)