Anılara Sarılıp Isınamadan
 

bahar, o gül apansız bana yüzünü asıp giderken,

Sonrası hazanın pusuydu bende kalan yalnızca,

Anılara sarılıp ta, ısınayım ben derken,

Bir baktım kardan da soğuk, hasretti başıma yağan...



Apansız kurumuştu kaynağı o sevdanın,

Artık gönül deryasının yeri bir çöldü,

Kervanını da kovmuştun, içimdeki vahanın,

Ve o çölde, hasret susuzluğundan, senin mecnun da öldü...



Off, offf, ben yardan değil de, serden geçtim,

Bilimezmiyim, yarsız ser'in mecnuna ne faydası var,

Bende bir hayat deryasıydın ya, bitirdin,içtin,

O yarde şimdiyalnızca bir çölün yası var...