Aşk Yağmuru Sürgünleri
 

Konak saat kulesi dibinde bir bayan

kurumuş dudakları

saçları acele taranmış

ayakkabıları oldukça ıslak

bedeni üşümekten firar etmiş

yaşam yorgunu bir bayan.



Gözlerde kaçamak bekleyiş

endişeli geçti önümden seslensem duyacaktı

bekletenleri konuşalım diyecektim

yağmur yağmakta

o aramakta bekleteni

semanın tuvaline sadece kara bulutlar çizilmiş

yıldızları silmişler

aldırmadan şemsiyesiz umutlarda bekledi

kuru kalabalık ıslak sokaklarda hızla geçiyor

belki onlarda koşarak arıyor

yerlerde ıslaklığın geçici gölgesinde mutluluğu.



Gelmedi bekleteni bayanın

derme çatma düşler ülkesine dönüyor

yağmurda örselenmiş üzgün

için için yanıp

İzmir in aşk sürgünlerini ıslattığı yağmurunda

kuru adımlarla

çaresiz gidiyor

kara kara düşünüp

beyaz martı çığlıklarında gitti bayan

ben yağmura sürgün boşluktaki pıhtımla

utana utana

unuta unuta

usana usana

yağmurla akıp yine yalnız evime sürüklendim.